• NAUKA ZDALNA


        • Piątek 21-05-2020-  Kiedy jesteśmy dla siebie jak rodzina?

           Nasz taniec – swobodny taniec przy muzyce.

          Dzieci otrzymują bibułę w różnych kolorach. Wycinają z niej dowolną liczbę pasków i związują gumką recepturką. Po wykonaniu zadania rodzic odtwarza swobodną muzykę, a dzieci za pomocą gestów i ruchu pasków bibuły wyrażają naturalne emocje podczas tańca.

          Czy jesteśmy jak rodzina? – trening twórczego myślenia.

          Rodzic zadaje pytania: Jak myślicie, czy grupa przedszkolna jest jak rodziną? Dlaczego tak myślicie?. Rodzic zwraca uwagę na fakt, że zarówno w rodzinie, jak i w grupie przedszkolnej odczuwamy różne emocje, spędzamy razem wiele czasu, mamy zasady i reguły, których powinniśmy przestrzegać. Warto również, abyśmy w obydwu miejscach szanowali i wspierali się nawzajem, tworzyli przyjazną atmosferę.

          Skala zadowolenia – trening niedokończonych zdań, podsumowanie tygodnia.

           Rodzic rozpoczyna zdania, zadaniem dzieci jest ich dokończenie, np. Najbardziej w tym tygodniu podobało mi się… Nie podobało mi się, że… Rzeczą, która najbardziej mnie zaciekawiła, była… Najbardziej mnie zaskoczyło, że… Pamiętam, że… Odpowiedzi udzielają chętne dzieci. 

          Znajdź coś w kształcie… – zabawa orientacyjno-porządkowa.

          Dzieci stoją swobodnie w rozsypce. Na hasło: Znajdź coś w kształcie koła! – dzieci szukają przedmiotów w kształcie koła. Rodzic podchodzi do dzieci z wyciętym dużym kształtem, w tym przypadku kołem, i porównuje, czy wskazany przedmiot rzeczywiście jest podobny do koła. Następnie prowadzący prosi, aby dzieci poszukały przedmiotów innego kształtu, za każdym razem wypowiadając słowa: Znajdź coś w kształcie…. 

          Czwartek 20-05-2020- Przygody dużych i małych rodzin w akcji

          Nasze rytmy – zabawa w rytmy.

          Dziecko siedzi na dywanie. Dziecko ma przed sobą garść białej fasoli oraz grochu. Rodzic układa przed sobą prosty rytm, np. dwa ziarna fasoli, jedno ziarno grochu. Prosi, aby dzieci ułożyły taki sam. Następnie wymyśla inne rytmy, a dzieci je odtwarzają we właściwej sekwencji.

          Środki dydaktyczne: biała fasola, groch

          Zawody moich rodziców – zabawa pantomimiczna.

          Rodzic wspólnie z dzieckiem rozmawia na temat: Co to jest zawód?. Próbuje naprowadzić dziecko, że słowo to może mieć wiele znaczeń – zawód jako praca, za której wykonywanie otrzymuje się wynagrodzenie, zawód miłosny, czyli źle ulokowana miłość, zawody sportowe, czyli konkurencje sprawnościowe. Następnie chętne dzieci prezentują za pomocą gestów i mimiki, dowolny zawód wykonywany przez dorosłych. Rodzic odgaduje, jaki to zawód pokazuje dziecko

          Kim będę w przyszłości? – zabawa plastyczna.

          Dzieci otrzymują różne materiały plastyczne. Ich zadaniem jest wykonanie dowolną techniką pracy na temat: Kim chcę być w przyszłości?. Dzieci opowiadają rodzicom o swoim wymarzonym zawodzie w przyszłości.

          Środki dydaktyczne: kredki, nożyczki, farby, kartki, plastelina

          Dom z klocków – zabawa matematyczna.

          Każde dziecko ma przed sobą dowolną liczbę klocków. Zadaniem każdego dziecka jest zbudowanie domu według instrukcji podanej przez rodzica (zapisanej i umieszczonej w widocznym dla dzieci miejscu), np. Zbudujcie dom z 15 czerwonych klocków, 9 niebieskich, 11 żółtych oraz 15 zielonych.


          Środa 19.05.2021 - Rodzina jest najważniejsza!

          Makaronowe naszyjniki – ćwiczenie małej motoryki.

          Dzieci tworzą naszyjnik z ułożonego przed nimi różnego rodzaju makaronu, nawlekając go na nitki. Naszyjnik mogą podarować dowolnemu członkowi rodziny, wymyślając specjalny komplement.

          Środki dydaktyczne: makaron w różnych kształtach, nitka

          Relacje w rodzinie – burza mózgów.

          Dzieci odpowiadają na pytania: Jak można zadbać o relacje w rodzinie? Co jest ważne we wzajemnych kontaktach między jej członkami? Czy myślenie tylko o sobie może prowadzić do dobrych relacji?.

          A ja rosnę!” – rozmowa oraz nauka fragmentu wiersza N. Usenko na pamięć.

          A ja rosnę!

          Był raz sobie w pewnym mieście mały chłopczyk,

          który nosił bardzo śmieszne majtki w kratkę.

          Lubił samochody, klocki, różne gry i dobranocki.

          Rósł i rósł, aż wreszcie został… moim dziadkiem!

          Była sobie raz dziewczynka z kucykami.

          Była taką roztargnioną, małą gapcią…

          Ciągle sobie coś śpiewała, malowała, rysowała.

          Rosła, rosła, aż została… moją babcią!

          A mój tata był maluchem – budowniczym.

          Ciągle stawiał z klocków zamki oraz wieże.

          Wyrósł, został architektem, robi projekt za projektem

          i buduje piękne domy… w komputerze!

          Moja mama, gdy malutką dzidzią była,

          misie wciąż bandażowała i leczyła.

          Aż została… kim? Zgadniecie? Panią doktor! Leczy

          dzieci!

          Wszyscy lubią ją, bo jest okropnie miła!

          A ja rosnę w dzień i w nocy! Lubię psy i samochody,

          umiem skakać i rysować, szybko biegać i jeść lody.

          Jeszcze nie wiem, kim zostanę.

          Może ktoś mi coś podpowie?

          Jak wyrosnę z nowych butów, będę duży i się dowiem!!!

           

          Prowadzący recytuje wiersz. Następnie dzieci odpowiadają na pytania: 

          - Kim został chłopiec, który nosił śmieszne majtki w kratkę? Kto był gapcią

          w wierszu? 

          - Jaki zawód wykonuje tata budowniczy?

          - Kogo w dzieciństwie leczyła mama chłopca? 

          - Co lubi robić chłopiec, który opowiada w wierszu?. 

          Dzieci powtarzają za prowadzącym ostatnią zwrotkę wiersza, raz cicho, raz głośno, wolno, szybko.

          Opowiem Wam o mojej rodzinie – wykonanie i prezentacja wykonanego wspólnie z rodzicami drzewa genealogicznego.

          Wtorek 18.05.2021 - Czy wszystkie rodziny są takie same?

          Znaczenie słowa „dom” – zabawa słowna, wyjaśnienie wieloznaczności słowa.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - napis „dom”,
          - ilustracje różnych domów i sali przedszkolnej,
          - flaga Polski,
          - kontury lub mapa Polski

          Rodzic prosi, aby dziecko wyjaśniłyo co oznacza słowo „dom”. Dziecko podaje swoje pomysły.
          Następnie prowadzący prezentuje napis „dom” i ilustracje przedstawiające różne rodzaje domów,
          np. dom na wsi, blok, kamienicę w mieście, a także salę przedszkolną, flagę Polski, kontury lub mapę
          Polski. Zadaniem dziecka jest wybranie ilustracji, które pasują do wyrazu „dom”.

          Zgadnij, kto to – zabawa integrująca grupę.
          Domownicy siedzą w kole. Rodzic opisuje wygląd jednego domownika z grupy: Ta dziewczynka ma
          różową spódnicę, niebieską bluzkę i dwa warkocze.
          Kto pierwszy odgadnie, o kim była mowa, opisuje kolejną osobę z grupy. Każdy może wypowiedzieć
          się tylko jeden raz.

          Co to jest drzewo genealogiczne? – praca plastyczno-techniczna, tworzenie makiety
          drzewa genealogicznego.
          Do zabawy potrzebne będą:
          - dowolne zdjęcia rodziny
          - przyniesione przez nauczyciela (chłopiec, dziewczynka, para osób w średnim wieku, dwie pary
          starszych osób),
          - wydrukowane podpisy: „mama”, „tata”, „syn”, „córka”, „brat”, „siostra”, „dziadek”,
          „babcia”,
          -  „rodzina”,
          - narysowana sylweta drzewa

          Rodzic zadaje dziecku pytania:
          - Czy wiesz, co to jest drzewo genealogiczne?
          - Jak myślisz, czy rosną na nim liście?
          - Do czego może służyć?.
          Jeśli nie padnie właściwa odpowiedź, prowadzący wyjaśnia, że drzewo genealogiczne jest ilustracją
          więzi rodzinnych oraz sposobem bliższego poznania członków swojej rodziny: ich zawodów oraz zainteresowań.
          Rodzic prezentuje po kolei zdjęcia osób przykładowej rodziny, np. Jasia i Marysi. Rozpoczyna
          od dwójki dzieci: To jest Marysia, a to jej młodszy brat Jaś.
          Kim dla Jasia jest Marysia?. 
          Dziecko opowiada w podobny sposób, kim mogą być dla siebie nawzajem postaci ze zdjęć, ile mogą mieć lat. Chętne dzieciko nakleja je na makiecie drzewa wraz z przygotowanymi przez rodzica podpisami.
          Następnie dziecko zastanawia się, kto będzie dla Jasia i Marysi najbliższą rodziną (mama i tata),
          nazywa dalszych członków rodziny, kim są dla siebie nawzajem (wnuczek, wnuczka, syn, córka)
          i jakie zależności ich łączą (babcia to mama mamy), np. Marysia dla Jasia jest siostrą, a dla mamy
          i taty? (córką). Kim jest dla dziadków? (wnuczką).
          Po wykonaniu makiety dziecko zastanawia się, jacy członkowie mogą jeszcze wchodzić w skład rodziny i kim mogą być dla siebie (ciocia, wujek, brat cioteczny). Na zakończenie dziecko przykleja nad
          lub pod drzewem napis „rodzina”.
           

          Koło fortuny – praca techniczna, wykonanie koła fortuny z przykładami emocji.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - koło z grubego kartonu podzielone na 6 części,
          - pinezka,
          - korek,
          - klej,
          - kolorowa strzałka z bloku technicznego,
          - ilustracje obrazujące emocje: złość, radość, smutek, zaskoczenie, strach, rozczarowanie

          Rodzic inicjuje rozmowę:
          - Czy wiesz, co to jest koło fortuny?
          - Jak wygląda?
          - Co można z nim zrobić?
          Mam dla Ciebie niespodziankę: zrobimy nasze domowe koło fortuny z emocjami!.
          Rodzic kładzie przed dzieckiem materiały potrzebne do zrobienia koła. Na koło naklejają zdjęcia emocji. Podczas pracy dziecko nazywa emocje i podaje przykłady sytuacji (na podstawie własnych doświadczeń), kiedy można się tak czuć, np. złość, kiedy mama nie chce mi kupić słodyczy; radość, gdy mama przychodzi po mnie do przedszkola. Na koniec za pomocą pinezki rodzic mocuje strzałkę i koło do korka. Razem z dzieckiem rodzic sprawdza, czy koło fortuny będzie się obracać.

          Warto przygotować materiały dzień wcześniej, tzn. wyciąć koło i podzielić
          je na 6 części. Zdjęcia emocji należy powycinać w trójkąty, tak aby były gotowe do przyklejenia.

          Rodzinne uczucia – zabawa słowna z elementami dramy.
          Domownicy siedzą w kole. Prowadzący prezentuje jeszcze raz drzewo genealogiczne i koło fortuny. Każdy domownik po kolei kręci kołem fortuny, losując uczucie, o którym opowie. Następnie wybiera sobie członka rodziny, który spowodował, że dziecko tak się poczuło. Na przykład: dziecko wylosowało smutek: wybiera tatę z drzewa genealogicznego i opowiada, że było smutne, kiedy tata wyjechał do pracy (mogą pokazywać swoje emocje za pomocą mimiki).

          Pomagamy rodzicom – zabawa naśladowcza.
          Domownicy stoją w rozsypce. Rodzic wymienia różne czynności, które wykonują rodzice w domu, a domownicy je naśladują, np. odkurzają, wycierają kurze, gotują obiad, zmywają naczynia, wychodzą z psem na spacer, wieszają pranie, wbijają gwoździe.

          Nasze rodziny – ćwiczenia grafomotoryczne na karcie pracy.
          Dziecko rysuje po śladzie serce obiema rękami równocześnie. W środku serca rysuje swoją rodzinę
          lub przykleja zdjęcia. Opowiada też o swoich uczuciach związanych z rodziną i kończy rysunek
          zgodnie ze swoimi odczuciami. Na zakończenie nazywają części twarzy, które występują po dwie.

          Moje drzewo genealogiczne – praca plastyczno-techniczna, zaprojektowanie drzewa
          genealogicznego.
          Dziecko planuje i wykonuje projekt drzewa genealogicznego razem z rodzicami, dziecko musi 
          dowiedzieć się, czym zajmują się ich najbliżsi, co lubią, czego nie lubią, jakie jest ich hobby.

          Kocham moją rodzinę, bo… – zabawa słowna techniką niedokończonych zdań.
          Domownicy siedzą w kole. Rodzic wypowiada początki zdań dotyczące rodziny, np. Kocham moich
          rodziców, bo… Kocham moich dziadków, bo… Lubię mój dom, dlatego że… Pomagam rodzicom w... Moja babcia jest najlepsza w… Mój dziadek lubi robić… Zadaniem dziecka jest dokończenie zdań w dowolny sposób, zgodnie z przeżywanymi emocjami.

          Poniedziałek 17.05.2021 - Co to jest rodzina?

          Co to jest rodzina? – burza mózgów.
          Dziecko przygląda się napisowi RODZINA, dzieli go na sylaby, próbuje wyodrębnić pierwszą i ostatnią głoskę oraz wymienić litery, które zna w tym wyrazie. Rodzic zadaje pytania:
          - Co to znaczy być rodziną?
          - Z ilu osób może składać się rodzina?
          - Co trzeba zrobić, żeby być rodziną?
          - Co łączy osoby w rodzinie?.

          Różne pary – zabawa ruchowa z elementami dramy.
          Domownicy dobierają się w pary. Zadaniem każdej z nich jest odegranie (za pomocą ruchu i gestów) ról dwóch członków rodziny. Rodzic zadaje dziecku wybrane role, tak by inne pary nie słyszały, np. mama i tata, babcia i dziadek, ojciec i syn, mama i córka, brat i siostra, babcia i wnuczka, dziadek i wnuczek. Reszta grupy próbuje odgadnąć, o czyje role chodzi.

          Rodzinna gimnastyka – zestaw ćwiczeń porannych.

          Stop – zabawa orientacyjno-porządkowa: domownicy biegają swobodnie po pokoju. Na hasło: Stop! – stają nieruchomo w miejscu. Zabawę powtarzamy kilka razy. Za każdym razem domownicy starają się przyjąć inną pozycję.
          Dorośli i dzieci – ćwiczenie dużych grup mięśniowych: domownicy maszerują swobodnie po sali. Na hasło: Dorośli! wspinają się na palce, wyciągając w górę ręce. Na hasło: Dzieci! – idą w przysiadzie.
          Upuść woreczek – ćwiczenia tułowia: każdy domownik stoi przed gazetą. Na sygnał rodzica domownicy podnoszą gazety, kładą na głowach i wykonują skłon w przód, tak aby gazety spadły. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy.
          Tak i nie – ćwiczenia mięśni szyi: domownicy stoją swobodnie w rozsypce. Na hasło: Tak! kiwają głowami naprzemiennie do góry i dołu. Na hasło: Nie! – kiwają głowami naprzemiennie w prawo i w lewo.
          Wyciszenie – marsz po obwodzie koła: domownicy maszerują po obwodzie koła raz w lewą, raz w prawą stronę.

          Portret Reksika – słuchanie opowiadania I. Landau połączone z rozmową kierowaną.
          Rodzic czyta opowiadanie:
          Reksik
          Pewnego dnia mama z Iwonką wyszły na spacer. Po drodze, jak zwykle, mijały bardzo dziwny sklep.
          Nazywał się antykwariat i sprzedawano tam różne stare rzeczy. Iwonka popatrzyła na wystawę i zobaczyła coś absolutnie wspaniałego. To był obrazek. Prawdziwy portrecik namalowany przez prawdziwego malarza. A na portreciku był piesek. Takiej uroczej, mądrej i miłej mordki nie miał żaden ze znajomych piesków Iwonki. Owszem, Goliat cioci Ani był prześliczny, Ramzesik cioci Marysi był
          cudowny, Kora cioci Basi była wspaniała, ale ten piesek z obrazka był… Nie, Iwonka nie umiała określić, co ją w nim tak zachwyciło. I dlaczego wydaje jej się, że go dobrze zna. Czuła jednak, że musi, po prostu musi go mieć.
          − Mamusiu – powiedziała – popatrz tylko!
          − Na co?
          − Na tego pieska.
          Mama spojrzała najpierw w lewo, potem w prawo, potem przed siebie, a potem za siebie.
          − Nie widzę tutaj żadnego psa!
          − Mamusiu, jak to? Przecież tu jest! Na obrazku!
          Jaki cudowny! No tak. Rzeczywiście. Pani Aldona podeszła do wystawy, przyjrzała się portrecikowi i poczuła się jakoś dziwnie. Wydawało jej się, że zna tego pieska i że on chce jej coś powiedzieć. Że o coś ją prosi. Ale to przecież było zupełnie niemożliwe…
          − No, owszem, ładny zwierzak – zgodziła się z córeczką. – Chodźmy, w parku czeka ciocia Basia
          z Jacusiem.
          − Ale mamusiu… − Iwonka nie ruszała się z miejsca. – Chcesz tu zostawić tego pieska?
          − Nie pieska, tylko portrecik – westchnęła mama
          – i oczywiście, że go zostawię. A co, mam rozbić szybę i go zabrać?
          Iwonka spojrzała zaskoczona na mamę. Dorośli czasem mówią dziwne rzeczy.
          − Mamusiu, przecież to jest sklep.
          − I co z tego?
          − W sklepie się kupuje!
          − To jest bardzo drogi sklep – powiedziała mama. – Ten portrecik pewnie kosztuje dużo pieniędzy.
          − A skąd wiesz, jeśli nie zapytałaś? Wejdźmy! Mamusiu, tak bardzo cię proszę…
          Mama kiwnęła głową. No dobrze, zapytać można. Wobec tego obie panie weszły do środka.
          Pan sprzedawca od razu do nich podszedł i od razu odpowiedział, że obrazek kosztuje tyle i tyle złotych albo tyle i tyle euro, co panie wolą. Mama wolałaby, żeby ten obrazek był tańszy. I żeby ten piesek nie patrzył na nią z taką prośbą w oczach. I żeby jej się nie wydawało, że bez tego
          obrazka po prostu nie może wyjść ze sklepu. Iwonka czuła to samo.
          − Mamusiu, niedługo będą moje imieniny – stwierdziła. – Ja niczego już nie chcę, tylko ten
          obrazek! Powiedz dziadkom i wszystkim, że kupiłaś tego pieska też od nich!
          I mama, sama się sobie dziwiąc, kupiła obrazek, a potem obie panie przyniosły go do domu.
          A wieczorem przyszła babcia, zobaczyła pieska i o mało nie usiadła na podłodze… Dobrze, że obok
          stał fotel.
          − Aldono! – zawołała. – Na litość boską! Skąd to masz? Przecież to mój Reksik! Znajomy malarz
          namalował jego portret, kiedy miałam dziesięć lat. W albumie są moje zdjęcia z Reksiem! Nieraz
          je widziałyście! A potem, podczas przeprowadzki, obrazek zaginął. Bardzo się tym martwiłam…
          Babcia zdjęła portrecik ze ściany i odwróciła go. Na płótnie był napis: „Mój ukochany Reksik,
          rok 1960”. Piesek na portreciku szeroko się uśmiechał. Był bardzo zadowolony.
          Może kiedyś opowie Iwonie, co się z nim działo przez te wszystkie lata, od czasu kiedy wypadł
          z ciężarówki przewożącej meble dziadków do nowego mieszkania? Może opowie coś o chłopcu, który go znalazł? Teraz portrecik wisi u Iwonki w pokoju i bardzo możliwe, że jej się kiedyś to wszystko przyśni. A jeśli nie, to Iwonka sama ułoży opowiadanie o losach Reksika.
                                                                                                                              Irena Landau

          Rodzic po odczytaniu opowiadania wyjaśnia niezrozumiałe słowa i zadaje dzieciom pytania:
           - Jaki sklep mijały mama z Iwonką?
          - Co można kupić w antykwariacie?
          - Co szczególnie spodobało się Iwonce?
          - Dlaczego spodobał się Iwonce portret pieska?
          - Dlaczego mama nie chciała na początku kupić portretu?
          - Co czuły mama z Iwonką, patrząc na portret?
          - Z jakiej okazji Iwonka chciała, aby mama kupiła portret?
          - Co zrobiła babcia, gdy zobaczyła portret?
          - Jaką historię opowiedziała babcia o piesku?
          - Jak myślicie, dlaczego piesek na obrazku był zadowolony?
          - Co świadczyło o tym, że babcia bardzo kochała Reksia?
          - W jaki sposób odnosiłym się do siebie mama, babcia i Iwonka?.

          Rodzic zwraca uwagę dzieci, że psa należy traktować jak członka rodziny, a w relacjach rodzinnych należy darzyć się szacunkiem.

          Skojarzenia – zagadki słuchowe i wzrokowe.
          Dziecko ogląda zdjęcia różnych zwierząt domowych oraz słucha nagrań ich odgłosów. Próbuje  odgadnąć, które zwierzę wydaje poszczególne dźwięki.
          Chętne dziecko według kolejności nagrania dopasowuje do cyfr zdjęcia pupilów (rodzic odtwarza
          po kolei nagrania odgłosów). Na koniec rodzic zadaje pytania:
          - Co mają ze sobą wspólnego te zwierzęta?
          - W czym są podobne?
          - Czym się różnią?
          - Jak należy się nimi opiekować?
          - Kiedy zwierzęta są
          traktowane jak zabawki?
          - Jak można temu zapobiegać?.

          Obrońca małych przyjaciół – zabawa dydaktyczna.
          Rodzic wypowiada różne zdania o ludziach i zwierzętach. Kiedy dziecko oceni zdanie jako
          pozytywne, podnosi kartonik z uśmiechniętą buzią, kiedy jako negatywne – podnosi kartonik ze
          smutną buzią.
          Przykłady zdań:
          - Kiedy pies jest głodny, nie dam mu jeść, bo akurat jestem zajęty zabawą.
          - Kiedy się zdenerwuję, mogę pociągnąć kota za ogon.
          - Królikowi i chomikowi trzeba wymieniać ściółkę co jakiś czas.
          - Psy są wierne swoim właścicielom.
          - Zwierzęta okazują radość, widząc swojego właściciela.

          Mój pupil – zabawa ruchowa z wykorzystaniem piłki.
          Domownicy podają sobie piłkę w kole. Dziecko, które trzyma w dłoniach piłkę, opowiada o swoim zwierzęciu domowym: jak ma na imię, w jaki sposób się nim opiekuje, co lubi z nim robić. Dziecko, które nie maj zwierząt w domu, może opowiedzieć o swoim wymarzonym zwierzątku lub zwierzęciu innej osoby w ich rodzinie.

          Zabawy z przysłowiami – zabawa słowna.
          Rodzic prezentuje dziecku przysłowia tematycznie związane ze zwierzętami domowymi. Dziecko
          próbuje wyjaśnić, co mogą one oznaczać. Rodzic tłumaczy sens poszczególnych przysłów i opowiada,
          w jakich sytuacjach można je stosować. Dzieci podają swoje propozycje zastosowania każdego przysłowia.

          Przykłady przysłów:
          Pierwsze koty za płoty.
          Nie kupuj kota w worku.
          Gdy kota nie ma, myszy harcują.
          Nie dla psa kiełbasa.
          Kot zawsze spada na cztery łapy.
          Delikatny jak francuski piesek.
          Jak pies je,to nie szczeka, bo mu miska ucieka.
          Jak się chce psa uderzyć, zawsze kij się znajdzie.
          Pies ogrodnika – sam nie zje i drugiemu nie da.
          Przyjdzie na psa mróz.
          Żyją ze sobą jak pies z kotem.

           

          Piątek 16.04.2021 - Mały ekolog

          Co byłoby, gdyby…? – zabawa słowna z wykorzystaniem techniki niedokończonych zdań.
          Rodzic rozpoczyna wypowiedź, a dziecko podaje pomysły na ich dokończenie, np.
          Gdybyśmy nie chronili przyrody, to…
          Gdyby wszyscy dbali o świat, to…
          Gdyby nie było lasów, to…
          Gdyby nie było zwierząt, to…
          Gdybyśmy nie sprzątali, to…

          Wiem, co jest przedstawione na mapie – zabawy edukacyjne.
          Rodzic umieszcza mapę w widocznym miejscu w pokoju. Zadaje dziecku pytania i aby wskazało na mapie poszczególne miejsca:
          Czy wiecie, co to jest?
          Jaki to kraj? Jakie miasto jest stolicą Polski?
          W jakim mieście mieszkamy?
          Co jeszcze przedstawia mapa oprócz miejscowości? (rzeki, lasy, łąki).

          Przyrodnicza familiada – konkurs z zagadkami.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - kartki (żółta, niebieska, zielona i szara),
          - plastikowe zakrętki,
          - karteczki z pytaniami,
          - naczynie do losowania
          Rodzic dzieli domowników na cztery grupy, które siadają wspólnie przy rozdzielonych stolikach oznaczonych kartkami w czterech kolorach. Każda grupa wybiera kapitana.
          Następnie rodzic mówi domownikom, że dzisiaj jest dzień specjalnych wyzwań, które przygotowała dla nich Matka Natura.
          Pierwszą konkurencją jest konkurs z zagadkami: każda grupa będzie miała do odgadnięcia kilka pytań
          dotyczących tematyki przyrodniczej. Za prawidłową odpowiedź domownicy dostają punkt (plastikową zakrętkę, którą układają obok kartki na stole).
          Domownicy z każdej grupy po kolei losują pytania, naradzają się, ustalają wspólną odpowiedź, a kapitan lub wyznaczony przez niego zawodnik odpowiada.
          Przykładowe pytania:
          – Do śmietnika jakiego koloru wrzucamy szkło/ papier/plastik/ bioodpady?
          – Co trzeba zrobić, żeby było czysto wokół nas?
          – Co to jest postawa proekologiczna?
          – Co to segregacja? Co to recykling?
          – Jakim pojazdem są zabierane śmieci? Kim jest ładowacz nieczystości stałych?
          – Gdzie wywozi się śmieci?
          – Czego potrzebują rośliny do życia?
          – Jak można oczyścić brudną wodę?
          – Jak należy zachowywać się w lesie?
          – Czego nie wolno robić nad rzeką?
          – Jakie zwierzęta możemy spotkać na łące?
          – Jak możemy dbać o przyrodę we własnym domu?
          – Co możemy zobaczyć na mapie?
          – Do czego możemy wykorzystać niepotrzebne śmieci?

          Zawody ekologiczne – zawody sportowe.
          Rodzic mówi domownikom, że świetnie poradziły sobie z odpowiedziami na różne pytania dotyczące
          ekologii. Teraz nadszedł czas na sprawdzenie, czy są sprawne fizycznie. Konkurs jest drużynowy,
          wygrywa ta drużyna, która szybciej wykona zadanie lub wykona więcej celnych rzutów. Za każdą
          wygraną konkurencję drużyna otrzymuje punkt.
          Przykładowe konkurencje:
          – przeskok przez kałużę: domownicy przeskakują z szarfy do szarfy;
          – przechodzenie przez most: domownicy przechodzą stopa za stopą po rozłożonym sznurku;
          – slalom: domownicy przebiegają slalomem między rozstawionymi słupkami;
          – celny rzut: domownicy wrzucają piłkę do kosza;
          – przenoszenie jajka: dzieci przenoszą ugotowane jajko na łyżeczce w taki sposób, żeby nie spadło.
           

          Zanieczyszczona woda – zagadki wzrokowe i smakowe.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - cztery miski,
          - woda z kranu w butelce,
          - woda mineralna,
          - farby,
          - papier,
          - piasek,
          - olej,
          - pieprz,
          - sól,
          - cukier,
          - kwasek cytrynowy,
          - łyżeczki plastikowe
          Rodzic mówi domownikom, że czeka je ostatnia konkurencja dotycząca przyrody. Ich zadaniem jest
          rozpoznanie, co zostało wrzucone do wody: najpierw zagadka smakowa, później wzrokowa. Każda
          drużyna otrzymuje dwie zagadki, za które można
          dostać punkt.
          Rodzic wlewa do czterech misek wodę i wsypuje: pieprz, sól, cukier, kwasek cytrynowy.
          Drużyny próbują wody, ich zadaniem jest określenie jej smaku i odgadnięcie, co było wsypane
          do wody.
          Następnie domownicy oglądają naczynia z wodą zanieczyszczoną: farbami, kawałkami papieru,
          piaskiem, olejem. Drużyny próbują odgadnąć, czym woda została zanieczyszczona. Naradzają się, konsultują, odpowiada kapitan lub wyznaczona przez niego osoba. Za każdą właściwą odpowiedź drużyna otrzymuje punkt.

          Finał – podsumowanie konkursów.
          Rodzic dziękuje domownikom za udział w konkursach, kapitanowie drużyn wraz
          z rodzicem przeliczają punkty i wyznaczają zwycięzców, którzy otrzymują tytuł superobrońców
          przyrody i zostają nagrodzeni gromkimi brawami.
          Rodzic wręcza każdemu dziecku symboliczną nagrodę za udział w zajęciach, np. odznakę Małego
          Ekologa od Matki Natury.

          Pory roku – zabawa plastyczna z farbami.
          Do pracy plastycznej potrzebne będą :
          - kartka podzielona na cztery części (w każdej narysowany pień drzewa z gałęziami),
          - farby,
          - pędzelki
          Dziecko maluje sylwety drzewa. Maluje je według instrukcji rodzica: w prawym górnym rogu
          malują drzewo wiosenne; w lewym górnym rogu malują drzewo letnie; w lewym dolnym rogu malują
          drzewo jesienne; w prawym dolnym rogu malują drzewo zimowe. Po skończeniu pracy wspólnie
          opowiadają, co się dzieje w poszczególnych porach roku z roślinami i zwierzętami.

           

          Zabawy w języku angielskim - propozycje pani Olgi 

          1. Dziecko słucha piosenkę i próbuje ją zaśpiewać

          2. Powtarza wszystkie poznane słówka ponownie oglądając krótki filmik.

          3. Dziecko wykonuje zadanie - liczy ile zwierzątek jest na obrazku 

          Farm-Animals-Worksheet-2.pdf

          4. Dziecko gra w grę What animal is this? Próbują odgadnąć nazwę zwierzątka.


           

          Czwartek 15.04.2021 - Kodeks Obrońcy Przyrody

          Nasze uczucia – zabawa dramowa.
          Domownicy siedzą w kole. Rodzic dzieli domowników na trzy grupy. Każda grupa odgrywa historyjkę (rodzic odczytuje ją grupie w taki sposób, żeby reszta nie słyszała), którą później wszyscy wspólnie omawiają. Rodzic po odegraniu historyjki zadaje pytania pomocnicze:
          - Kto się źle zachował?
          - Jak powinien się zachować?
          - Dlaczego nie wolno w taki sposób się zachowywać?.

          Przykłady historyjek do odegrania:
          – Jaś przyniósł superzabawkę do przedszkola. Wszyscy chłopcy chcieli się nią bawić, ale Jaś nie
          chciał się nią podzielić. Nagle podbiegł Kuba i wyrwał zabawkę Jasiowi. Jaś się bardzo zdenerwował
          i zaczął płakać.

          – Ala była z Olą w parze. Miały zrobić projekt plastyczny. Obydwie miały świetne pomysły i każda
          chciała, żeby jej pomysł był zrealizowany. Bardzo się pokłóciły i Ola powiedziała przykre słowa Ali.

          – Dzieci wychodziły na spacer. Ania i Staś oraz Mikołaj i Basia bardzo się pokłócili, bo wszyscy
          chcieli być w pierwszej parze.

          Rodzic zwraca uwagę, że nie należy działać pod wpływem nieprzyjemnych emocji, szczególnie gdy
          to działanie mogłoby kogoś skrzywdzić. Domownicy wraz z rodzicem zastanawiają się, jakich rad udzieliłyby dzieciom z historyjek.

          Poranna gimnastyka dla małego smyka - zapraszam do ćwiczeń, które rozruszają Wasze ciała. 

          Idziemy na wycieczkę – ilustracja ruchowa do opowiadania.
          Domownicy stoją swobodnie w rozsypce. Prowadzący odczytuje list od Matki Natury:

          Drogie dzieci! Obserwuję Was od kilku dni.
          Zauważyłam, że potraficie segregować śmieci. Wiecie również, kto je od was odbiera i gdzie trafiają.
          Potraficie też robić różne ciekawe eksperymenty! Bardzo dużo już się nauczyłyście, ale to nie wszystko. Wstańcie, załóżcie na siebie ubrania (domownicy wstają i udają, że się ubierają). Wybierzemy się w kilka miejsc, gdzie króluję. Maszerujemy powoli i spokojnie (idą w miejscu, podnosząc kolana). Nagle zaczęło padać. Szybko! Biegniemy, musimy się schronić
          przed deszczem! (biegną w miejscu, następnie kucają, trzymając ręce nad głowami).
          O! Wychodzi słońce, możemy maszerować dalej. Wchodzimy do lasu, podziwiamy drzewa (przystają,
          rozglądając się po pokoju). Wiewiórka siedzi na gałęzi, spróbujcie jej dać orzeszka (wspinają się na palce).
          Maszerujemy dalej – doszliśmy na łąkę. Widzimy piękny kwiatek: schylamy się, aby go powąchać.
          Nieopodal widzę bociana, który odzywa się: kle, kle, kle. W trawie skacze żabka, odzywa się: kum,
          kum, kum. Maszerujemy dalej – doszliśmy nad rzekę: widać w niej ryby – są piękne! Próbujemy je
          nakarmić: udało się. Jesteśmy już zmęczeni, pora wracać do przedszkola. Maszerujemy bardzo powoli.
          Jesteśmy na miejscu, zdejmujemy płaszcze i buty, kładziemy się i odpoczywamy (kładą się na dywanie
          i zamykają oczy).

          Kodeks Obrońcy Przyrody – burza mózgów.
          Do zabawy potrzebne będą: 
          - zdjęcia: lasu, łąki, rzeki, domu,
          - klej,
          - duży brystol,
          - napisy: „Kodeks Obrońcy Przyrody”, „las”, „rzeka”, „łąka”, „dom”,
          - mazaki

          Rodzic zadaje pytanie:
          - Gdzie zabrała nas Matka Natura na wycieczkę?
          - Co zobaczyliśmy w tych miejscach?.
          Zgodnie z odpowiedziami domowników prowadzący przykleja na brystolu z lewej strony,
          jedno pod drugim, zdjęcia: lasu, łąki i rzeki. Na górze przykleja napis „Kodeks Obrońcy Przyrody”.

          Domownicy wspólnie z rodzicem, kolejno dla każdego środowiska, ustalają zasady zachowania zgodnie z zasadami ochrony przyrody, rodzic zapisuje je po lewej stronie arkusza. Proponuje również,
          żeby domownicy wspólnie wymyśliły rymy do zasad zachowania. Ważne, aby przy każdym ze środowisk poruszyć istotne kwestie.
          – Las jest miejscem życia wielu ptaków, zwierząt i roślin. Drzewa pobierają zanieczyszczenia z powietrza, w zamian dając tlen, który jest potrzebny do oddychania. Z nich mamy też drewno i papier.
          - W lesie można nazbierać jagód i jadalnych grzybów.
          - W lesie nie wolno: łamać gałęzi, rozpalać ognisk, płoszyć zwierząt, śmiecić, hałasować.
          – Rzeka jest miejscem zamieszkania ryb i źródłem wody pitnej, tylko trzeba ją oczyścić.
          Nad rzeką nie wolno:
          - wrzucać śmieci do wody, brudzić wody w inny sposób,
          - kąpać się, gdy jest to zabronione,
          - hałasować.
          – Łąka jest miejscem życia wielu roślin i zwierząt.
          Na łące nie wolno:
          - zrywać kwiatów chronionych,
          - śmiecić,
          - hałasować,
          - niszczyć trawy.
          – Dom jest miejscem naszego życia. W domu powinniśmy:
          - oszczędzać energię elektryczną (gasić światło, wyłączać telewizor),
          - segregować śmieci,
          - zakręcać wodę,
          - dbać o zwierzęta domowe,
          - na zakupy zabierać torbę papierową lub materiałową.

          Zwierzęta i rośliny – ćwiczenia grafomotoryczne.
          Dzieci rysują po śladzie ruchy zwierząt i roślin. Można je też zachęcić, aby spróbowały naśladować
          ruch żaby, węża.

          https://jasimalgosia.stronyzklasa.pl/files/1024/narysuj-droge-zwierzat-do-domu-1.jpg

          https://lh3.googleusercontent.com/proxy/dcpRSYJEnxb3IWBd7rggnd4jnFG1C3tjRS4MNQ72SUNzS2hw9ap37Zy8t5jjwLsvhpq4gzyArY-FQ0AJg61LMjSwxbKbL2J1G4yQtPr0xgCRecolkw

          http://komarowkapodlaska.pl/wp-content/uploads/2020/05/CCI20200505_0002-700x993.jpg

          Zabawa z książeczkami – zabawa z elementem równowagi.
          Domownicy kładą książki na głowę i poruszają się we wskazanym przez rodzica kierunku, na przykład: dwa kroki naprzód, trzy kroki do tyłu, jeden krok w prawo. Komu spadnie książka, odpada z zabawy. Zabawę można powtórzyć kilka razy.

          Ekologiczne zachowanie – zabawa edukacyjna z kartą pracy. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR. 45
          Rodzic czyta dziecku wybrane wiersze wraz z radami z tomiku M. Strzałkowskiej „Raj na ziemi,
          czyli Rady nie od parady II”,
          np. wiersz „Kran” – rada: Wodę z kranu zawsze szanuj,
          wiersz „Łąka” – rada: Jak naśmiecisz, to posprzątaj. A jak nie – to marsz do kąta,
          wiersz „Wyprawa” – rada: Wszystkie stworki i stworzenia mają prawo do schronienia,
          wiersz „Rozmowa” – rada: Dbaj o koty, dbaj o psy – one czują tak jak my.

          Następnie dziecko na każdym rysunku przedstawiającym niewłaściwe zachowania
          umieszcza naklejkę przedstawiającą właściwe zachowanie. Chętne opowiada, jak w inny sposób
          można chronić przyrodę. Na koniec rysuje po śladzie kosze na śmieci.

          Śmieci inaczej – projekt plastyczno-techniczny.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - rolki po papierze,
          - wytłoczki do jajek,
          - korki,
          - butelki plastikowe,
          - nożyczki,
          - klej typu wikol,
          - blok techniczny,
          - wycinanki,
          - farby plakatowe,
          - bibuła
          Rodzic prezentuje różne materiały plastyczne z surowców wtórnych. Proponuje, aby dziecko
          wymyśliło sobie, co wytworzy z surowców wtórnych. Motywem przewodnim prac jest ochrona przyrody.
          Gdyby dziecko miało problem, rodzic może podpowiedzieć, co można zrobić z surowców wtórnych.

          Dźwięki natury – zabawa ortofoniczna.
          Rodzic zadaje pytania:
          - Jakie dźwięki może wydawać woda? (kap, kap; plum,plum; plusk, plusk, chlup, chlup);
          - Jakie dźwięki może wydawać powietrze? (szszsz, gwizdanie).
          Dziecko naśladują dźwięki przyrody.

          Dźwięki wody – zabawy muzyczne, tworzenie dźwięków.
          Do zabawy potrzebne będą : 
          - kubeczki (szklany, plastikowy),
          - łyżeczki,
          - woda,
          - butelka szklana,
          - butelka plastikowa
          Na stole są umieszczone różne przedmioty do przelewania wody. Rodzic zaprasza dziecko,
          aby spróbowało przelać wodę i wsłuchać się, jaki dźwięk wydaje woda, kiedy jest przelewana:
          szybko, wolno, do szklanego pojemnika, do plastikowego pojemnika, z kubeczka do kubeczka, z kubeczka do kubeczka za pomocą łyżeczki.
           

           

          Środa 14.04.2021 - Wiemy, jak dbać o świat wokół nas

          Ekologiczne instrumenty – praca techniczna.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - plastikowe pojemniki,
          - ryż, groch, kasza,
          - papier samoprzylepny,
          - nożyczki,
          - taśma klejąca,
          - tektura,
          - klej wikol,
          - biały papier,
          - kredki,
          - kolorowy papier
          Dziecko odrysowuje na kartonie kształt krawędzi plastikowych pojemników, np. po jogurtach, serkach.
          Następnie do pojemników wsypuje trochę ryżu, grochu lub fasoli. Zakleja otwór wyciętą wcześniej
          tekturą i oklejają białym papierem. Dowolnie ozdabia swój instrument.



          Nasza muzyka – zabawy muzyczne.
          Domownicy siedzą w kole. Trzymają w dłoniach ekologiczne grzechotki. Chętni domownicy pokazują je reszcie grupy i opowiadają o nich. Następnie domownicy sprawdzają, jakie dźwięki wydają grzechotki napełnione grochem, ryżem lub kaszą. Rodzic mówi, że będzie wypowiadał słowo „ekologia” różnym
          natężeniem głosu (cicho, głośno, szybko, wolno). Zadaniem domowników jest grzechotanie w taki sam
          sposób, w jaki prowadzący powiedział słowo.

          Gdzie wędrują śmieci? – historyjka obrazkowa. KARTY PRACY W KSIąŻKACH STR.  43
          Dziecko ogląda znak recyklingu: opowiada, z czego się składa, jaki ma kolor i co oznacza. Rodzic
          zachęca dziecko do wypowiadania się na temat wędrówki butelki:
          Chłopiec kupuje sok w butelce plastikowej w sklepie.
          Co powinien zrobić, jak wypije sok?
          Co dalej stanie się butelką?
          Kto zgadnie, jaka jest dalsza wędrówka butelki?. Dziecko wkleja brakujące obrazki.



          Recykling – zabawa matematyczna i ćwiczenie grafomotoryczne na karcie pracy. KARTY PRACY W KSIĄŻKACH STR. 44
          Do zabawy potrzebne będą :
          - wycięte z papieru różne małe i duże pojemniki na śmieci (zielony, żółty, niebieski, szary),
          - kartki w takich samych kolorach,
          Zadaniem dzieckajest odnalezienie w pokoju wszystkich wyciętych z papieru pojemników na śmieci w określonym kolorze (rodzic przed zabawą umieszcza je w różnych miejscach pokoju).
          Po odszukaniu wszystkich obrazków dziecko:
          – przelicza wszystkie pojemniki,
          – umieszczają pojemniki na kartce w takim samym kolorze,
          – określa, czym różnią się poszczególne pojemniki (wielkością),
          – mówi, których pojemników jest więcej, których mniej,
          – określa, jaki rodzaj odpadów wrzucamy do pojemnika w danym kolorze.
          Kiedy wszystkie pojemniki są umieszczone na właściwych kartkach, dziecko sprawdza, których
          pojemników jest najwięcej, a w których najmniej i o ile te zbiory się różnią.
          Następnie dziecko rysuje jak najkrótszą drogę śmieciarki do wysypiska, tak aby mogła zabrać śmieci ze wszystkich pojemników i koszy. Liczy, ile jest małych i dużych koszy. Kontynuuje liczenie – liczy płatki kwiatków oraz rybki.

          Figury geometryczne – zabawa orientacyjno - porządkowa.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - cztery wycięte duże figury
          Na dywanie są rozłożone cztery duże figury. Domownicy tańczą swobodnie. Gdy następuje przerwa w muzyce, rodzic wypowiada nazwę figury geometrycznej, a zadaniem domowników jest ustawienie się obok tej figury.

          Śmieciarka – zabawa ruchowo-naśladowcza.
          Domownicy stoją swobodnie w rozsypce. Rodzic mówi, że wszyscy będą teraz ładowaczami nieczystości stałych:
          Najpierw wsiadamy do śmieciarki i uruchamiamy silnik: brum, brum, brum. Teraz jedziemy po nieczystości. Zatrzymujemy się i wysiadamy z auta. Bierzemy śmietnik i wyrzucamy jego zawartość. Odstawiamy śmietnik na miejsce. Wsiadamy do śmieciarki… Na koniec docieramy do wysypiska i tam oddajemy wszystkie śmieci. Domownicy naśladują wszystkie czynności.

          Odgłosy przyrody – zabawa słuchowa.
          Rodzic odtwarza różne dźwięki przyrody. Dziecko rozpoznaje i nazywa je oraz wyjaśnia, jak należy
          się zachowywać, aby przyroda w danych miejscach była przez nas chroniona.

          Eko karty pracy - dodaktowych 6 kart pracy o eko tematyce

          eko-karty-pracy.pdf

           

          ZABAWY W JĘZYKU ANGIELSKIM - PROPOZYCJE PANI OLGI

          1. Dziecko ogląda filmik o zwierzątkach i powtarza wszystkie słówka



          2. Zadanie interaktywne:

          Dziecko wybiera sobie zwierzątko klikając na nie i powtarza usłyszane słowo.

          https://www.liveworksheets.com/worksheets/en/English_as_a_Second_Language_(ESL)/Farm_animals/Farm_Animals-Listening_oe616486pd

          3. Zdanie interaktywne:

          Dziecko bsłucha nazwy zwierzątka i wybiera właściwe z pośród 3 podanych 

          https://www.liveworksheets.com/je502471sk

           

           

          - Wtorek 13.04.2021 - Kto nam pomaga w segregowaniu śmieci?

          Postawa proekologiczna – zabawa dydaktyczna.
          Rodzic wypowiada różne zdania. Domownicy trzymają w dłoniach kartoniki czerwony i zielony. Kiedy
          uznają, że opisywane zachowanie jest proekologiczne – podnoszą zielony kartonik. Kiedy uznają
          zachowanie za nieekologiczne – podnoszą czerwony kartonik.
          Przykłady zdań:
          Gaszę światło w pokoju, kiedy z niego wychodzę.
          Segreguję śmieci.
          Niszczę rośliny.
          Podczas mycia zębów mam cały czas odkręconą wodę.
          Podczas pobytu w lesie lub na plaży głośno krzyczę.
          Kiedy zjem cukierka, rzucam papierek na ziemię.
          Nie depczę trawników.

          Poruszaj się jak… – zabawa ruchowa naśladowcza.
          Rodzic zachęca domowników, żeby poruszali się jak: pies, kot, dżdżownica, wąż, ryba, sarna, wilk, niedźwiedź, osa, jaskółka.

          Pogodne ćwiczenia - zabawy muzyczno ruchowe



          Ekologia – co to takiego? – słuchanie wiersza N. Usenko „Potwór ekologiczny”.
          Rodzic czyta wiersz:

          Potwór ekologiczny
          Raz potwór na śmietniku żył,
          wybredny niesłychanie.
          Od wschodu słońca
          aż po zmrok
          wciąż chrupał śmiecie niczym smok –
          na podwieczorek, obiad, lunch,
          kolację i śniadanie…
          Miał śliczny przód i cudny tył,
          i uszy miał futrzane.
          By wszędzie porządeczek był,
          pochłaniał śmiecie z całych sił,
          lecz tylko… sortowane!
          Zapamiętacie?
          Jak to szło?…
          Oddzielnie PLASTIK, PAPIER, SZKŁO,
          OBIERKI i OGRYZKI.
          By nam oczyścić ślicznie świat,
          potworek wstrętne śmiecie jadł
          bez łyżki i bez miski!
          Więc skoro już się znalazł ktoś,
          kto nasze brudy zjada,
          chyba zgodzicie się – no nie? –
          że warto posortować je,
          bo wymieszanych dań na stół
          PODAWAĆ NIE WYPADA!
                                                                                                                Natalia Usenko

          Rodzic inicjuje rozmowę nt. wiersza.
          Przykładowe pytania:
          - Dlaczego poetka nadała swojemu wierszowi tytuł „Ekologiczny potwór”?
          - Co to jest ekologia?
          - Jak wyglądał ekologiczny potwór?
          - Co lubił jeść?.
          Domownicy rysują na kartkach, jak wyobrażają sobie ekologicznego potwora, i wycinają go.



          Kto to taki? – zabawa dydaktyczna, tworzenie makiety.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - zdjęcia pojazdów, np. karetki pogotowia, straży pożarnej,
          - osób wykonujących różne zawody, np. lekarza, kierowcy, strażaka,
          - duży brystol,
          - kredki,
          - klej,
          - napisy: „kierowca”, „operator tylnych szczęk”, „ładowacz prawoskrzydłowy”, „ładowacz
          lewoskrzydłowy”, „ustawiacz śmietników”, „śmieciarka”, „wysypisko śmieci”, „szpital”, „przedszkole”

          Rodzic zadaje domownikom pytania i zachęca do dzielenia się własnymi spostrzeżeniami:
          - Kto sprząta w waszych domach?
          - Kto sprząta w Waszym przedszkolu?
          - Kto sprząta ulice?
          - Co z tymi wszystkimi śmieciami się dzieje?
          - Gdzie i czym są wywożone?.

          Prezentuje zdjęcia różnych pojazdów wyspecjalizowanych, jak np. karetka pogotowia,
          straż pożarna, radiowóz, cysterna, śmieciarka.
          Domownicy rozpoznają, nazywają, mówią, do czego poszczególne pojazdy służą i wybierają ten, który jestprzeznaczony do wywożenia śmieci. Umieszczają go na środku kartonu.

          Rodzic pyta:
          – Kto go obsługuje?
          Rodzic prezentuje zdjęcia osób wykonujących różne zawody: lekarz (do karetki),
          strażak (do wozu strażackiego), policjant (do radiowozu), kierowca, i tu domownicy dochodzą do wniosku, że kierowca może być potrzebny do kierowania śmieciarką.
          Umieszczają go na kartonie przy śmieciarce.

          – Jak nazywa się osoba, która zajmuje się ładowaniem pojemników na śmieciarkę? Najprawdopodobniej okaże się, że domownicy nie znają nazwy tego zawodu.
          Jeżeli pojawi się nazwa „śmieciarz”, to jest okazja do zwrócenia uwagi, że nie jest to właściwa nazwa.
          Rodzic zaprasza chętnego domownika, aby narysował na brystolu obok kierowcy śmieciarki osobę, która ładuje pojemniki na śmieciarkę. Ta osoba to ładowacz.

          – Jak myślicie, dlaczego tak się nazywa? Czasami do obsługi śmieciarki jest potrzebnych więcej osób,
          np. ładowacz prawoskrzydłowy i lewoskrzydłowy (jak w piłce nożnej) oraz ustawiacz śmietników.
          Chętni domownicy dorysowują kolejnych członków załogi śmieciarki. Kiedy już wszystkie osoby są narysowane, prowadzący zadaje pytania:
          - Skąd śmieciarka zabiera śmieci?
          - Dokąd je wywozi?.
          Domownicy podają odpowiedzi i dorysowują kolejne miejsca: domy,szpitale, przedszkola, szkoły, kina, kosze na ulicy, wysypisko śmieci. Na wysypisku domownicy mogą nakleić wykonane wcześniej ekologiczne potwory. Na koniec domownicy przyklejają podpisy we właściwe miejsca. Gdy makieta jest już gotowa, rodzic zachęca domowników do opowiadania, co mogą robić poszczególni członkowie obsługi. Zwraca uwagę, że zawód ten jest trudny, a osoby go wykonujące należy darzyć szacunkiem.

          Śmieciarka i pojemniki – ćwiczenia grafomotoryczne. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR. 42
          Dziecko rysuje po śladzie śmieciarkę i pojemniki. Po wykonaniu zadania wyjaśnia, po co z tyłu śmieciarki są stawiane pachołki.

          Zabawy z literami „j” i „J” – synteza i analiza słuchowa wyrazów, określenie miejsca głoski „j”
          w wyrazie, zapoznanie z obrazem liter „j” i „J”          . KARTY PARCY W KSIAŻCE STR .64

          Domownicy siedzą w kole. Rodzic wkłada do worka najpierw jabłko, później ugotowane na twardo jajko lub zabawkę (tak aby domownicy nie widzieli) i prosi, aby domownicy dotknęli rzeczy ukrytych w worku. Po odgadnięciu wybrany domownik wyciąga przedmioty na dywan.
          Prowadzący zadaje pytanie:
          - Jaką literą rozpoczynają się nazwy tych rzeczy?, a następnie prosi: Podzielcie ich nazwy na sylaby. Rodzic pokazuje litery „J” i „j”, a domownicy opisują ich kształt i wygląd oraz wymieniają inne przedmioty, których nazwy zaczynają się na „j”. „Rysują” litery najpierw w powietrzu, później
          na dywanie: najpierw jedną ręką, później jednocześnie dwiema rękami. Następnie rysują po śladzie jaskółkę i jabłko. Otaczają pętlami wszystkie litery „j” w wyrazach. Rysują obrazek, którego nazwa rozpoczyna się literą „j”. 

          Dodatkowe karty pracy 
          Zabawy z literką j
          https://flipbook.nowaera.pl/dokumenty/Flipbook/Dzieciaki-w-akcji%5Bcz.3%5D%5Bpr2019%5D/files/thumb/62.jpg

          litera-j-J-karty-pracy.pdf

          kolorowanka-Alfabet_-_litera_J_-_kolorowanki__malowanki_dla_dzieci_do_druku.pdf


          Poniedziałek 12.04.2021- Potrafimy segregować śmieci

          Powietrze – ćwiczenia oddechowe.
          Do zabawy potrzebne będą : dwie chmurki dla  dziecka w kolorze jasnoniebieskim i ciemnoniebieskim

          Dziecko otrzymuje dwie chmurki: jasną i ciemną. Na słowa: Brudne powietrze – dziecko
          dmucha w ciemną chmurkę. Na słowa: Czyste powietrze – dmuchaj w jasną chmurkę.

          Ułóż to, co ja – zabawa matematyczna, układanie rytmów.
          Do zabawy potrzebne będą : 
          - plastikowe zakrętki 

          Domownicy siedzą w kole. Rodzic daje każdemu domownikowi kolorowe zakrętki i układa różne rytmy,
          np. jedna zakrętka, odstęp, dwie zakrętki; zakrętka czerwona, zakrętka niebieska. Zadaniem domowników jest ułożenie rytmu według wzoru.

          Obrońcy przyrody – zestaw ćwiczeń porannych.
          Do zabawy potrzebne będą : 
          - kartka w kolorze czerwonym i zielonym 

          Powitanie z naturą – zabawa bieżna.
          Domownicy biegają swobodnie po pokoju. Kiedy rodzic podniesie zieloną kartkę, machają dłońmi do siebie na przywitanie. Kiedy podniesie czerwoną kartkę, zastygają w bezruchu.

          Wysocy ekolodzy – niscy ekolodzy – zabawa orientacyjno-porządkowa.
          Domownicy maszerują po pokoju w różnych kierunkach. Na hasło: Wysocy ekolodzy – chodzą na palcach. Na hasło: Niscy ekolodzy – chodzą w przysiadzie.

          Obserwator przyrody – zabawa z elementem podskoku.
          Domownicy podskakują raz na jedne jnodze, raz na drugiej. Kiedy rodzic powie: Obserwujemy przyrodę, domownicy podziwiają pokój, jakby był pięknym widokiem.

          Szumiący las – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
          Domownicy spacerują swobodnie po pokoju. Na słowa: Szumi las, stają w rozkroku, unoszą ramiona i, kołysząc nimi, naśladują szum lasu: szszszszsz.

          Nasza planeta – ćwiczenia wyciszające. Marsz po obwodzie koła w rytm spokojnej muzyki. 

          „Śmiecenie” – słuchanie opowiadania G. Kasdepke połączone z rozmową kierowaną.
          Rodzic czyta opowiadanie:

          Śmiecenie
          Babcia Joasia trochę obawiała się zabrać Kubę i Bubę do kina – bo też dobrze wiedziała, do czego
          są zdolne jej drogie wnuczęta. Ale pan Waldemar nalegał; wkrótce miał zostać mężem babci Joasi
          i bardzo chciał zaprzyjaźnić się z bliźniakami. Dlatego w sobotni wieczór ruszyli całą czwórką na film.
          Mimo początkowych obaw babci Joasi, Kuba i Buba zachowywali się nadzwyczaj przyzwoicie; powiedzieli „dzień dobry”, podziękowali za zaproszenie, nie hałasowali, nie bili się, nie kłócili, byli nawet ładnie i czysto ubrani – innymi słowy: „Nie te dzieci!”…

          – Przeczytaliście do końca podręcznik dobrych manier? – szepnęła babcia, zdziwiona, że Kuba
          i Buba nie szeleszczą nawet za bardzo papierkami od słodyczy.
          – Prawie – odszepnął Kuba. – Jesteśmy kulturalni do litery „s”…
          – Jak to? – zdziwiła się babcia Joasia.
          Siedzący z tyłu ludzie syknęli niecierpliwie.
          – Znamy wszystkie hasła od litery „a” do litery „s” – wyjaśniła szeptem Buba.
          – Czyli od „Autograf” do „Sztućce” …
          – No, no… – zdziwiła się babcia Joasia.

          Jeszcze bardziej była zdziwiona, gdy w kinie zapaliło się światło.
          – A o śmieceniu nic tam nie było?... – jęknęła, patrząc na walające się u stóp Kuby i Buby papierki
          od słodyczy.
          – No co ty, babciu?! – Kuba spojrzał na nią ze zdumieniem. – Nie znasz alfabetu?!
          – Właśnie – poparła go Buba. – „Śmiecenie” jest dopiero na literę „ś”!...
                                                                                                                            Grzegorz Kasdepke

          Po odczytaniu opowiadania rodzic zachęca dzieci do wypowiedzi na jego temat, zadając pytania:
          - Kto był głównym bohaterem opowiadania?
          - W jakie miejsce wybrali się bohaterowie?
          - ak Kuba i Buba zachowywali się w kinie?
          - Co niewłaściwego zrobili?
          - Jak powinni się zachować?
          - Czy wiecie, dlaczego nie można śmiecić?
          - Co by się stało, gdyby ludzie po sobie nie sprzątali?.

          Rodzic prowadzi rozmowę w taki sposób, aby domownicy doszli do wniosku, że każdy powinien po sobie sprzątać, bo wtedy jest porządek, można wszystko łatwo znaleźć, jest miło i ładnie.

          Co do czego wrzucamy? – burza mózgów, klasyfikacja jakościowa.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - worki na śmieci (niebieski, żółty, zielony, szary),
          - napisy: „szkło”, „plastik”, „papier”, „bioodpady”,
          - przykładowe śmieci każdego rodzaju, np. butelki plastikowe, szklane pojemniki,
          papierki po słodyczach, obierki

          Domownicy siedzą w kole. Rodzic kładzie worki na śmieci w jednym rogu, a w drugim, np. na tacy
          lub w koszu, zmieszane różne śmieci. Następnie zadaje pytania:
          - Do którego worka wrzucimy butelkę plastikową?
          - Do którego worka włożymy pojemnik szklany?
          - Do którego worka włożymy papier?
          - A do którego obierki?.

          Po umieszczeniu w odpowiednich workach pojedynczych śmieci rodzic pokazuje podpisy do worków oraz wspólnie z domownikami umieszcza je przy właściwych workach. Następnie zaprasza kolejno chętnych domowników, aby posegregowali pozostałe śmieci.
          Rodzic zadaje dzieciom pytanie:
          - Po co segregujemy śmieci?.
          Podczas rozmowy domownicy dochodzą do wniosku, że każdy powinien segregować śmieci, bo jest to przejaw dbałości o środowisko. Dzięki temu surowce mogą być powtórnie przetworzone.



          Pojemniki na śmieci – zabawa edukacyjna z kartą pracy. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR.41

          Dziecko rysuje po śladzie pojemniki na śmieci. Następnie wkleja naklejki śmieci na właściwych
          pojemnikach.
           

          Jaki to dźwięk? – zabawy słuchowe.
          Do zabawy potrzebne będą :
          - worki z odpadami z poprzedniego zadania,
          - drewniany patyczek

          Rodzic uderza drewnianym patyczkiem po kolei w worki z odpadami z poprzedniego zadania. Dziecko
          próbuje zgadnąć, w co uderzał rodzic.

          Śmieciu, precz! – zabawa ruchowa z elementem podskoku.
          Domownicy  chodzą swobodnie po pokoju w różnych kierunkach. Na słowa: Śmieciu, precz!, schylają się, udając podnoszenie śmiecia z podłogi, i podskakują, próbując wrzucić go do kosza na śmieci.

          Postawa proekologiczna – co to takiego? – swobodne wypowiedzi dzieci.

          Rodzic pokazuje domownikom po kilka zdjęć środowiska czystego i zanieczyszczonego. Domownicy
          swobodnie wypowiadają się na temat. Rodzic zadaje pytania:
          - W którym środowisku lepiej żyć?
          - Co trzeba zrobić, żeby było czysto wokół nas?
          - Gdzie jest ładniej?.

          Rodzic zwraca uwagę, że każdy powinien dbać o środowisko, a śmieci wrzucać do odpowiednich pojemników.

          Jak mogę pomóc przyrodzie? – rozmowa.

          Domownicy siedzą w kole. Rodzic inicjuje rozmowę nt. Jak mogę pomóc przyrodzie?. Chętni domownicy odpowiadają.

          Jak dbać o naszą planetę - film edukacyjny



          Kula z papieru – zabawa ruchowa z elementem rzutu.

          Każdy domownik robi trzy papierowe kule i próbuje trafić nimi do kosza. Domownik, który trafi do kosza, za każdy rzut jest nagradzany brawami.

          Taniec przyjaciela przyrody – swobodny taniec z paskami bibuły.

          Domownicy stoją swobodnie w rozsypce, trzymając paski bibuły w dłoniach. Poruszają się w rytm
          muzyki.



          Piątek 09.04.2021- Lecimy w kosmos

          Galaktyka życzliwości – zabawa integracyjna z wykorzystaniem włóczki.

          Domownicy siedzą w kole. Zabawę rozpoczyna domownik wybrany przez rodzica. Zadaniem każdego domownika jest powiedzenie sąsiadowi komplementub i jednocześnie podanie do niego włóczki. W ten
          sposób domownicy tworzą galaktykę życzliwości. Ważne, żeby każdy domownik otrzymał włóczkę.

          Ludzie do ludzi – tradycyjna zabawa integracyjna.

          Domownicy stoją w parach. Prowadzący wypowiada instrukcje, a domownicy stykają się określonymi częściami ciała: Kolano do kolana. Dłoń do dłoni. Ucho do ucha. Na słowa: Ludzie do ludzi, wszyscy
          wymieniają się parami.

          Kosmiczne przygody – zestaw ćwiczeń porannych.
          Na miły początek dnia kosmiczna gimnastyka. 

          Wyprawa w kosmos – zajęcia muzyczne. Nauka piosenki "W układzie słonecznym".

          REFREN
          W układzie słonecznym wirują planety
          Wszystkie w innym tempie, okrążają słońce
          Różnią się kolorem, masą i rozmiarem
          Lata lecą one stale, kręcą się wytrwale

          MERKURY
          Merkury? To ja! Jestem pierwszy i najmniejszy
          Moją powierzchnie pokrywają ogromne kratery
          Z własną pogodą nie umiem dojść do zgody
          W dzień jest mi gorąco
          W nocy bardzo marznę brrr

          WENUS
          Mam na imię Wenus
          Jestem druga w kolejności
          U mnie nieustannie upał jest bezlitosny
          Wiruję wolno, nigdzie się nie śpieszę
          I bardzo jasno świecę się na niebie

          ZIEMIA
          Tu ziemia, witam serdecznie, czuje się świetnie
          Zamieszkują mnie roślinki, zwierzątka i ludzie
          Jestem trzecią planetą od słońca
          Moja atmosfera jest cudna
          Mam dużo wody, więc śmiało wpadnij ochłodzić

          MARS
          Hej tu Mars planeta numer cztery
          Bardzo się czerwienie, jestem cały zardzewiały
          Mam najwyższe góry i od groma pyłu A!
          Nic nie widzę, znowu leci mi do oczu!

          JOWISZ
          Joł joł Jowisz, największy olbrzym gazowy
          Piąty od słońca, na pewno nie przeoczysz
          Choć moja masa jest potężna niezwykle
          To z wszystkich planet kręcę się najszybciej

          SATURN
          Siemanko tutaj Saturn, też składam się z gazów
          Po moich pierścieniach poznasz mnie od razu
          Wirują w nich kamienie, pył i sporo lodu
          Jestem szósty od słońca, w głowie to zakoduj

          URAN
          Cześć, to ja, lodowy gigant o imieniu Uran
          Na mnie jest najniższa temperatura
          Słynę z bladego, błękitnego koloru
          Jestem siódmą planetą i wiruje na boku

          NEPTUN
          Na koniec ja swoje trzy grosze wtrącę
          Nazywam się Neptun i najdłużej okrążam słońce
          Tworzę huragany co powalą wszystko
          Więc nie zbliżaj się zbytnio bo cię zdmuchnę jak piórko

          Gwiazdozbiory – zabawa z elementem równowagi.
          Rodzic dzieli domowników na grupy. Domownicy w grupach tworzą koła, trzymając się za ręce. Na słowa rodzica: Tworzymy gwiazdozbiór, domownicy w swoich grupach stają nieruchomo w różnych pozycjach. Ważne, aby były ze sobą połączone, dotykając się różnymi częściami ciała. Rodzic chodzi między „gwiazdozbiorami” i wybiera najciekawsze. Na klaśnięcie domownicy ponownie tworzą koła. Zabawę można powtórzyć kilkakrotnie.

          Co odkryliśmy w kosmosie? – zabawa edukacyjna z kartami pracy. KARTY PRACY W KSIAŻCE STR. 39-40
          Dziecko rysuje rakiety po śladzie i koloruje je na takie same kolory jak planety, do których
          dolecą. Po wykonaniu zadania dziecko wymyśla nazwy planetom. Następnie opowiada, co widzi
          na ilustracji. Rysuje w ramce tyle prostokątów, ile jest rakiet, i tyle kół, ile jest okien, i tyle trójkątów,
          ilu widzi kosmonautów. Na końcu rysuje po śladzie wzór na dole strony.

          Moja rakieta – projekt plastyczno-techniczny.
          Poniżej przedstawiam kilka propozycji w jaki sposób wykonąć rakietę kosmiczną. To są tylko takie małe podopowiedzi ale Wy możecie zrobić własna rakietę według własnego pomysłu. 

           



          Wszechświat kojarzy mi się z… – zabawy słowne podsumowujące dotychczasowe wiadomości.
          Rodzic rozpoczyna zabawę, mówiąc zdanie: Wszechświat kojarzy mi się z gwiazdami. Domownicy podają słowa, które kojarzą im się ze słowem „wszechświat”. Stara się, żeby słowa się
          nie powtarzały.

          Poruszam się jak kosmonauta – zabawa matematyczna z wykorzystaniem rytmów.
          Domownicy stoją w rozsypce. Rodzic mówi, że wszyscy zamienimy się w kosmonautów i będziemy się
          poruszać tak jak oni. Prowadzący podaje różne instrukcje, które domownicy wykonują, np. Przesuń się
          trzy kroki w prawo, dwa kroki przed siebie i cztery razy podskocz. Zabawa trwa, dopóki domownicy utrzymują koncentrację.

          Astronomiczny quiz – quiz wiedzy o kosmosie.
          Domownicy siedzą w kole. Prowadzący przedstawia im dwa magiczne worki: w jednym są imiona uczestników zabawy, a w drugim – pytania na temat kosmosu.
          Wybrany przez rodzica domownik losuje pierwsze imię oraz pytanie dla danego uczestnika:
          zadaniem wylosowanego domownika jest podanie odpowiedzi na pytanie. Po udzielonej odpowiedzi domownik losuje kolejne pytanie i imię kolejnej osoby. Zabawa trwa do momentu, kiedy wszyscy uczestnicy wezmą w niej udział. Domownicy oraz prowadzący mogą zadawać pytania pomocnicze i udzielać podpowiedzi.

          Przykładowe pytania:
          - Co jest największe w całym Układzie Słonecznym?
          - Czy rakieta służy do pływania po wodzie?
          - Czy sąsiadem Ziemi jest Wenus?
          - Co ma na sobie kosmonauta podczas lotu w kosmos?
          - Czy istnieje Księżyc?.

          Kosmiczne zagadki.
          Na koniec dnia rozwiążcie kilka zagadek o kosmosie. 

          ZABAWY W JĘZYKU ANGIELSKIM - PROPOZYCJE PANI OLGI

          Dziecko ponownie ogląda i próbuje powtarzać wszystkie nazwy farm animals zawarte w filmiku. 


          Dziecko zgaduje jak nazywa sie pokazywane zwierzątko.

          Dziecko wykonuje ćwiczenia: 

          Task 1 : dziecko wycina zwierzątka i przyklejają je w odpowiednim miejscu (rodzic może pomóc dziecku czytając daną nazwę zwierzątka)
          Bird - ptak
          cow (kał) - krowa
          sheep (szip) - owca
          pig - świnka
          duck  (dak) - kaczka
          cat (kat) - kot
          horse (hors) - koń
          dog - pies

          farm-animals-cut-and-paste_93125.doc

          Task 2 : dziecko wybiera jedną postać swojego ulubionego zwierzątka z farmy i tworzy maskę (w pliku pdf są maski zwierzątekdo wyboru)

          masks-of-farm-animals-flashcards-fun-activities-games-games_61808.doc

          Dziecko gra w grę w pary.

          https://wordwall.net/pl/resource/743415/farm-animals

           

           

          Czwartek 08.04.2021 - Przygotowujemy się do podróży w kosmos

          Wiem, co to jest grawitacja – rozmowa połączona z pokazem.

          Do zabawy potrzebne będą:
          - szklana butelka z korkiem,
          - zabarwiona woda (np. farbą plakatową),
          - olej,
          - alkohol

          Rodzic zadaje dziecku pytanie wprowadzające:
          - Czy wiesz, co to jest grawitacja?.
          Po wysłuchaniu odpowiedzi prezentuje przyniesione przedmioty i zachęca dziecKO do zadawania pytań oraz formułowania wniosków i spostrzeżeń, zadając pytania:
          - Co się teraz stanie?
          -  Jak myślisz, co do czego dodam?
          - Dlaczego?.
          Wlewa do butelki taką samą ilość wszystkich płynów i miesza je. Dziecko obserwuje, opowiada o swoich spostrzeżeniach. Rodzic dodatkowo objaśnia, że wszystkie ciała mają swój ciężar, ale nie wszystkie taki sam:
          Ziemia przyciąga ciecze z różną siłą (woda będzie na samym dole, następnie warstwa oleju, na samej górze będzie alkohol). Substancje nie zmieszają się ze sobą.

          Geometryczna rakieta – zabawa twórcza z wykorzystaniem figur geometrycznych.

          Do zabawy potrzebne będą:
          - figury geometryczne w różnych kolorach,
          - nagranie odgłosu silnika rakiety

          Dziecko siedzi na dywanie. Rodzic odtwarza dźwięk rakiety i zadaje pytania:
          - Co to za dźwięk?
          - Czy wiecie,jak wygląda ten przedmiot?
          Spróbujemy stworzyć pojazd do podróży kosmicznych. Kładzie na dywanie figury geometryczne w różnych kolorach. Dziecko podchodzi i próbuje stworzyć rakietę, dokładając swoje figury do poprzednich, położonych wcześniej przez innych domowników. Nazywa dokładane przez siebie figury, np. Po lewej stronie niebieskiego kwadratu dokładam czerwony trójkąt.

          Kosmiczne przygody - zestaw ćwiczeń porannych.

          Spróbujcie ćwiczyć razem z dziećmi na filmie. 

          „Księżyc” – wysłuchanie wiersza W. Domeradzkiego, rozmowa na temat jego treści, nauka utworu na pamięć.
          Księżyc

          Srebrne pole,
          srebrna droga.
          Nad polami
          wisi rogal.
          Błyska rogal
          nocną porą…
          Wkoło czuwa
          gwiazdek sporo.
          Jasny dzień,
          gdy ze snu wstanie,
          zje rogalik
          na śniadanie.
                                                                 Włodzimierz Domeradzki

          Po wyrecytowaniu utworu prowadzący zadaje kilka pytań:
          - Co wisiało nad polami?
          - Jakiego koloru były pole i droga?
          - Kiedy błyskał rogal?
          - Kto czuwa wokół księżyca?.
          Rodzic zachęca dziecko do nauki wiersza przez powtarzanie utworu, różnie go intonując,
          na przykład głosem grubym jak poważny pan, głosem cienkim jak śpiewaczka operowa, głośno,
          cicho. Za każdym razem utwór najpierw wypowiada rodzic, później dziecko.

          Kim jest astronauta? – rozmowa kierowana połączona z pokazem zdjęć i napisów.
          Do zabawy potrzebne będą:
          - zdjęcia związane z podróżami kosmicznymi, np. skafandry, jedzenie kosmonautów, różne pojazdy kosmiczne,
          -  podpisy do zdjęć
          Rodzic zachęca dziecko do swobodnej wypowiedzi na temat astronautów: kim są i co robią. Rodzic,uwzględniając odpowiedzi dziecka, uzupełnia je pokazem zdjęć rzeczy, które są niezbędne astronaucie do podróży w kosmos. Opowiada o kondycji fizycznej, jaką muszą zachować astronauci, oraz długich i żmudnych przygotowaniach, ćwiczeniach niezbędnych do wyruszenia w podniebną podróż. Opowiada również o stanie nieważkości, w jakim utrzymują się ludzie bez działania grawitacji. Pokazuje różne zdjęcia pojazdów kosmicznych: dziecko próbuje zgadnąć, do czego mogą służyć pojazdy. Następnie wspólnie z rodzicem dobiera podpisy do zdjęć.

           

          Podniebne wojaże – ćwiczenia grafomotoryczne. KARTY PRACY W KSIAŻCE STR. 38

          Dziecko rysuje po śladzie kosmonautę, rakietę i gwiazdy. Następnie koloruje figury geometryczne
          według podanej instrukcji oraz kończy kolorowanie rysunku według własnego uznania. 

          Moja podróż – zajęcia plastyczne, technika dowolna.

          Rodzic zadaje dziecku pytania:
          - Gdzie chcielibyście polecieć?
          - Jaką planetę chcielibyście odwiedzić?
          - Co chcielibyście odkryć?.
          Dziecko przedstawia własne wizje na kartce dowolną techniką plastyczną.

          Niezwykły balonik – zabawa badawcza, ćwiczenia oddechowe.
          Do zabawy potrzebne będą:
          - balon z namalowanymi wzorami,
          - balon dla dziecka,
          - farby plakatowe,
          - cienkie pędzelki,
          - pompka do balonów
          Rodzic wzbudza ciekawość poznawczą dziecka, zadając pytania:
          - Czy wiesz, co to jest?
          - Jak myślisz, co się stanie po nadmuchaniu tego niezwykłego balonika?
          - Dlaczego nazywam go niezwykłym?.
          Dziecko obserwuje balonik oraz powiększające się na nim wzory w miarę nadmuchiwania go przez rodzica i podaje swoje wyjaśnienia, np. namalowane wzory to gwiazdy, planety i komety przypominające nasz wszechświat, który nieustannie się powiększa. Dziecko próbuje nadmuchać swój balonik, obserwuje, jak się powiększa, gdy powietrze jest wdmuchiwane, i jak się zmniejsza, gdy powietrze jest wypuszczane (rodzic pomaga w zawiązaniu; gdyby dziecko miało problem
          z nadmuchaniem balonów, można użyć pompki), a później maluje na balonie własny wszechświat
          za pomocą pędzelka i farb plakatowych.

          Księżyc w ruchu – ćwiczenia orientacji w przestrzeni.

          Rodzic pokazuje dzieciom zdjęcie Księżyca w różnych fazach i zadaje pytania:
          - Wiecie, co to jest?
          - Dlaczego na każdym zdjęciu wygląda inaczej?.
          Rodzic opowiada dziecku o różnych fazach Księżyca.
          Następnie dziecko bierze piłkę, która staje się Księżycem, i wykonuje polecenia rodzica: Księżyc jest wysoko na niebie. Księżyc schował się za waszymi plecami. Księżyc przesuwa
          się w twoją prawą stronę. Księżyc jest nisko, nad podłogą.
           

           

          Środa 07.04.2021 - Poznajemy gwiazdy i planety

          Wojna na wyrazy – zabawy słowne.
          Rodzic podaje po kolei różne przymiotniki ściszonym głosem. Dziecko podaje przeciwieństwa, np. gruby – chudy, niski – wysoki, ciemny – jasny.

          Usiądź jak… – zabawa ruchowa. Do zabawy zaproś domowników.
          Domownicy siedzą w kole na krzesełkach. Prowadzący wypowiada słowa: Wyobraź sobie, że... jesteś kosmonautą, jesteś gwiazdą, krzesełko jest fotelem kosmicznym, krzesełko jest bardzo miękkie…

          Zadaniem domowników jest siadanie w sposób, o jaki poprosi je rodzic. Chętni domownicy mogą opowiadać, dlaczego usiedli w taki, a nie inny sposób

          Kosmiczne przygody – zestaw ćwiczeń porannych.

          Gwiazdy – zabawa bieżna.
          Domownicy swobodnie biegają po pokoju w różnych kierunkach. Na słowa rodzica:
          Jesteśmy gwiazdami, stają nieruchomo w rozkroku z rozłożonymi na boki rękoma, naśladując swoim ciałem gwiazdy. Na klaśnięcie dzieci wracają do biegania.

          Łapiemy Księżyc – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
          Domownicy spacerują swobodnie po pokoju. Na słowa rodzica: Odwiedzamy Księżyc, domownicy wspinają się na palce i unoszą wysoko ręce. Na hasło: Wracamy
          na Ziemię, powoli opadają na dywan, jakby były zmęczone podniebną podróżą.

          Podziwiamy niebo – ćwiczenia wyciszające.
          Domownicy, leżąc na dywanie z zamkniętymi oczami, wyobrażają sobie rozgwieżdżone niebo. W tle gra muzyka relaksacyjna.

          Co to jest wszechświat? – rozmowa kierowana połączona z pokazem.

          Do zabawy potrzebne będą: 

          - zdjęcia Słońca i planet Układu Słonecznego,
          - napisy z nazwami planet,
          - czarna duża kartka

          Dziecko odpowiada na pytania:
          - Gdzie mieszkamy?
          - Jak się nazywa nasza miejscowość, kraj i kontynent?
          - Jak nazywa się planeta, na której mieszkamy?
          - W jakim miejscu znajduje się nasza planeta?.

          Rodzic prezentuje po kolei zdjęcia Słońca i planet, a dziecko przykleja je na wielką kartkę, tworząc
          makietę Układu Słonecznego: Doskonale wiecie, gdzie mieszkacie, znacie nazwę swojej miejscowości
          i kraju. Teraz zabiorę was w podróż po Układzie Słonecznym. Układ Słoneczny jest w ciągłym ruchu.
           

          - Czy ktoś wie, jak nazywa się ogromna gwiazda, która oświetla planety swoim światłem i jest w centrum tego układu? Wokół niej krążą planety, ich księżyce i komety. Tak, to Słońce!

          Jego najbliższym, a zarazem najmniejszym sąsiadem jest planeta Merkury. Jest to bardzo mała planeta. Obok Merkurego krąży planeta Wenus, która jest otoczona chmurami i dzięki
          temu jest na niej najgoręcej ze wszystkich planet! Następną planetą Układu Słonecznego jest planeta,
          na której mieszkamy, czyli jaka? Tak, to Ziemia! Ziemia jest jedyną planetą, na której występuje
          płynna woda i tlen, którego potrzebujemy do oddychania. Sąsiadem naszej planety jest Mars, który
          jest nazywany czerwoną planetą, bo ma taki kolor. Obok Marsa krąży Jowisz, który jest największą planetą w Układzie Słonecznym. Dwa razy większy niż wszystkie planety razem wzięte! Sąsiadem Jowisza jest Saturn, który ma bardzo dużo otaczających go pierścieni. Siódmy w kolejności od Słońca jest Uran. Uran jest planetą koloru niebieskiego. Na samym końcu jest Neptun. Oprócz tych wszystkich planet wokół Słońca krążą też gwiazdy, asteroidy i komety.

          Brawo! Podróż z Wami to wielka przyjemność, ale to nie wszystko! Niedługo pokażę Wam, jak powstały
          i rozprzestrzeniły się planety… Po przyklejeniu wszystkich planet dziecko wspólnie z rodzicem przykleja napisy pasujące do nich oraz mówi, jaką literą zaczyna się i kończy nazwa
          danej planety. Prowadzący zachęca dziecko do zadawania pytań, odnajdywania różnic i podobieństw
          między planetami. Makietę Układu Słonecznego wywiesza w widocznym miejscu.

           

           

          Powstanie planet – rozmowa połączona z pokazem.
          Do zabawy potrzebne będą:
          - przezroczyste naczynie z wodą,
          - olej,
          - kilka kropel czystego alkoholu,
          - pipetka

          Dziecko siedzi przy stole: rodzic stawia pośrodku duże szklane naczynie z wodą:
          - Co może być w tym naczyniu?
          - Za chwilę dodam do wody coś żółtego, kto zgadnie, co to takiego?
          - Jak myślicie, co się stanie?

          Dodałam oleju, teraz dodam kilka kropel alkoholu i zobaczycie, co się stanie… Rodzic
          dodaje najpierw krople oleju do wody przy pomocy pipetki, a następnie krople alkoholu w sam środek
          oleju. Gdy alkohol trafi w oczko oleju, olej rozproszy się po powierzchni wody. Prowadzący wyjaśnia,
          że w podobny sposób planety rozprzestrzeniły się po wszechświecie.

          Podczas prezentacji rodzic zachęca dziecko do opowiadania o poczynionych obserwacjach, zachęca do zadawania pytań.



          Znam nazwy planet – zabawa edukacyjna z kartą pracy. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR. 37

          Dziecko przykleja brakujące planety wokół Słońca: miejsce wklejenia wskazuje pierwsza litera
          planety oraz jej kolor. Po wykonanej pracy dziecko dorysowuje gwiazdki: najpierw od największej
          do najmniejszej, później od najmniejszej do największej.

          Wszechświat – zabawa w parach z piłką.

          Domownicy dobierają się w pary. Siadają w niedużej odległości od siebie w siadzie skrzyżnym, plecy wyprostowane. Rodzic pokazuje wielkość wszechświata, zbliżając do siebie lub oddalając od siebie swoje dłonie. Zadaniem domowników jest dostosowanie swoich działań do ruchów rodzica: kiedy wszechświat jest mały (dłonie rodzica złączone ze sobą), domownicy turlają naprzemiennie piłkę po podłodze. W miarę zwiększania odległości dzieci podają piłkę z ręki do ręki coraz wyżej nad podłogą.
           

          Zabawy z literami „F” i „f” – synteza i analiza słuchowa wyrazów, określenie głoski miejsca „f”
          w wyrazie, zapoznanie z obrazem liter „F” i „f”. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR. 63

          Rodzic czyta wiersz:
          F jak foka
          Kupiła foczka suknię z falbanką
          I fioletowe, fikuśne wdzianko.
          W nowej fryzurze i fatałaszkach
          Poszła na festyn, by zjeść fistaszka.
          Tam fundowano różne frykasy:
          Fasolę, figi, flaczki, kiełbasy.
          Faworki oraz z flądry filety…
          A foczka zjadła wszystko, niestety.
          Finał obżarstwa wyjawić muszę –
          Na futrze frędzle i chory brzuszek.
                                                                                                         Anna Edyk-Psut

           

          Po zakończeniu recytacji rodzic zadaje kilka krótkich pytań:
          - Kto był głównym bohaterem wiersza?
          - Czego najadła się foka?
          - Jaki był finał obżarstwa?
          - Jakie jeszcze wyrazy na literę „f” występowały w wierszu?.

          Następnie rodzic prezentuje litery „F” i „f”, a dziecko opisuje ich kształt i wygląd oraz wymienia przedmioty, które kojarzą mu się z tą literą. Próbuje „rysować” literę w powietrzu i na dywanie.

          Na karcie pracy rysuje po śladzie fokę i fasolę oraz otacza pętlami wszystkie litery „f”, które widzi
          na ilustracji. Potem dorysowuje obrazek, którego nazwa rozpoczyna się literą „f” .

          Gorące słońce – zabawa w kole z piłką.

          Domownicy siedzą w kole. Podają do siebie piłkę, mówiąc słowa, które kojarzą im się z kosmosem (inny wariant na ten dzień to wyrazy z literą „f”). Kiedy padnie słowo „Słońce”, nie można złapać piłki. Kto złapie piłkę, odpada z zabawy.

          Nasz przedszkolny wszechświat – praca plastyczno-techniczna, wykonanie przestrzennej makiety Układu Słonecznego.

          Prowadzący rozdaje czarne kartki. Rodzic prezentuje dziecku materiały, które mogą wykorzystać do stworzenia przestrzennej makiety Układu Słonecznego, stara się je zainspirować. Dziecko powinno
          tworzyć układ według własnych pomysłów. Może korzystać z dowolnych materiałów z kącika
          plastycznego. Dziecko, tworząc układ na czarnych kartkach, może np. użyć białej nitki w celu wykonania orbity planety lub mogą uformować podstawę z plasteliny, a następnie poszczególne planety, które będą umieszczane w podstawce za pomocą wykałaczek.

           

           

          Wtorek 06.04.2021 - Spoglądamy na niebo pełne gwiazd

          Nasze konstelacje gwiazd – praca plastyczna w parach. Do zabawy zaproś domowników.

          Rodzic prezentuje domownikom zdjęcia różnych konstelacji gwiazd. Następnie domownicy dobierają
          się w pary. Wycinają gwiazdy i wspólnie przyklejają je na czarną kartkę, tworząc dowolną konstelację i nadając jej nazwę. Kiedy skończą pracę, prezentują swój gwiazdozbiór grupie i opowiadają o nim.

          Zgadnij, co pokazujemy – zabawa z elementami dramy. Do zabawy zaproście domowników.

          Rodzic pokazuje po kolei jedno zdjęcie, które przedstawia konkretną emocję. Jedna drużyna odgrywa
          emocje, a zadaniem reszty grupy jest odgadnięcie, jaka to była emocja. Później chętne osoby mówią,
          w jakich momentach odczuwają dany nastrój.

          „Kosmiczne przygody” - zestaw ćwiczeń porannych.

          Start rakiety – zabawa ruchowo-naśladowcza. Domownicy siedzą w siadzie skrzyżnym.
          Rodzic wspólnie z domownikami „uruchamia silnik rakiety, przekręcając kluczyk w stacyjce”. Domownicy najpierw powoli, później coraz szybciej uderzają dłońmi o kolana. Na hasło rodzica: Rakieta wystartowała – wstają i skaczą w miejscu, unosząc ręce.

          Planety – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rodzic na środku pokoju wyznacza miejsce słońca. W różnych częściach pokoju rozkłada gazety, które są planetami. Domownicy maszerują swobodnie po sali. Na słowa rodzica: Odwiedzamy planety, stają przy dowolnie wybranych gazetach. Na hasło: Słońce – wszyscy domownicy zbierają się we wcześniej wyznaczonym miejscu.

          Co spadło z nieba? – słuchanie wiersza J. Ruth- -Charlewskiej połączone z rozmową kierowaną.

          Rodzic czyta wiersz z odpowiednią intonacją:

          Ja i Ufo
          Nocką czarną, ciemną, głuchą
          Na mój ogród spadło Ufo.
          Pewnie zepsuł im się talerz,
          Lub nie chcieli lecieć dalej.
          I wylazły dwie pokraki,
          Każdy inny, taki siaki,
          Miały oczy jak szpareczki,
          Ręce cienkie jak niteczki,
          Nosy grube jak cebula,
          Każdy futrem się otulał,
          Włosy mieli krótko ścięte
          I ogony jak diablęta.
          Dziwili się w gęstym mroku,
          Że na ziemi taki spokój.
          Ja przez okno ich widziałam
          I zupełnie się nie bałam.

          Rodzic wyjaśnia dzieciom niezrozumiałe słowa, zachęca do wypowiedzi na temat utworu.
          Zadaje pytania:
          - Co spadło na ogród?
          - Co wyszło z talerza?
          - Jak wyglądało?
          - Czy bohaterka się bała przybyszy?
          - Czy to jest historia prawdziwa?
          - Co jeszcze możemy zobaczyć na niebie?.

          Skojarzenia – zabawa słowna.
          Domownicy siedzą w kole. Rodzic wypowiada słowo „niebo”. Zadaniem domowników jest podawanie swobodnych z nim skojarzeń.

          Gwiazdozbiory – zabawa z elementem równowagi.
          Rodzic dzieli domowników na grupy. Domownicy w grupach tworzą koła, trzymając się za ręce. Na słowa rodzica: Tworzymy gwiazdozbiór, domownicy w swoich grupach stają nieruchomo w różnych pozycjach. Ważne, aby były ze sobą połączone, dotykając się różnymi częściami ciała. Rodzic chodzi między „gwiazdozbiorami” i wybiera najciekawsze. Na klaśnięcie domownicy ponownie tworzą koła. Zabawę można powtórzyć kilkakrotnie.

          Jestem astronomem – rozmowa połączona z pokazem.

          Rodzic opowiada domownikom, że astronomia to nauka, która zajmuje się badaniem ciał niebieskich,
          takich jak gwiazdy, planety, komety. Astronom zaś to osoba, która obserwuje wszechświat za pomocą
          teleskopu lub lunety. Następnie prezentuje np. lunetę, za pomocą której można zobaczyć gwiazdy,
          oraz opowiada o jej budowie. Dzieci po kolei oglądają przedmiot i opowiadają o swoich spostrzeżeniach dotyczących jego wyglądu i działania.

           

          Znajdź parę – zabawa edukacyjna z kartą pracy. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR. 36
          Dziecko ogląda obrazki przedstawiające różne układy gwiazd. Następnie odszukuje i koloruje taki sam
          układ gwiazd, jaki jest przedstawiony na jednym z trzech obrazków: pasuje tylko jeden. Po wykonaniu
          zadania odszukuje koło, w którym jest najwięcej gwiazd, i zaznacza je „x”, oraz koło, w którym jest
          najmniej gwiazd, i zaznacza je „O”.

          Ile jest…? – zabawa matematyczna z kartą pracy. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR. 70
          Dziecko liczy gwiazdki na ilustracji i dorysowują tyle, aby razem było ich 14, następnie je koloruje.
          Następnie sprawdza, czy każdy ufoludek ma swoją rakietę. Na koniec oblicza sumę wszystkich ufoludków i rakiet. 

          Znam cyfry – zabawa matematyczna.
          Rodzic prezentuje dziecku liczby od 1 do 10 oraz dziesięć obrazków przedstawiających gwiazdy w liczbie od 1 do 10. Dziecko dopasowuje poszczególne liczby do odpowiadającej im liczby gwiazd na rysunkach.

          Deszcz meteorów – zabawa kreatywna z wykorzystaniem folii aluminiowej.
          Dziecko ogląda zdjęcia meteorów i słucha wyjaśnienia, czym jest i na czym polega deszcz meteorów
          (zjawisko polegające na jednoczesnym przelocie przez atmosferę ziemską wielu meteorów należących
          do tego samego roju meteorów).Rodzic zwraca uwagę na charakterystyczny „ogon” meteorytu. Proponuje dziecku, aby stworzyło swoje meteory.
          Dziecko wykonuje meteory z „ogonami” z folii aluminiowej według własnego pomysłu, np. robią kulki,
          doczepiają do nich paski. Następnie prezentuje swoje dzieło i opowiada, jak je wykonało. 

           

          ZABAWY W JĘZYKU ANGIELSKIM - PROPOZYCJE PANI OLGI

          Dziecko ogląda film o farm animals

           

          Dziecko słucha piosenki

          Dziecko wykonuje ćwiczenie interaktywne

          https://www.liveworksheets.com/worksheets/en/English_as_a_Second_Language_(ESL)/Farm_animals/Farm_animals_kp173184rp

          Dziecko gra online - szuka par zwierzątek 

          https://wordwall.net/pl/resource/743415/farm-animals

           

          Piątek 02.04.2021 - Podróżnicy w akcji.

          Zwierzęta i ich domy – praca plastyczna techniką kolażu.
          Do pracy plastycznej potrzebne będą róznego rodzaju materiały:
          - kolorowe gazety,
          - bibuła,
          - kolorowe kartki papieru,
          - stare materiały,
          - guziki,
          - kora z drzew
          - kredki, mazaki
          - klej, 
          - farby.

          Przy użyciu wyżej wymienionych materiaów dziecko wykonuje pracę plastyczną np. gawrę niedźwiedzia, dziuplę wiewórki, tamę na jeziorze, które zrobiły bobry itp. 

                    

          Ania wyjeżdża w daleki świat – zabawa kołowa. Do zabawy zaproście wszystkich domowników.

          Domownicy w kole przesuwają się w dowolną stronę, recytując rymowankę (imiona sugeruje głośniej
          rodzic):
          Ania wyjeżdża w daleki świat.
          A tu mama bardzo płacze, że już Ani nie zobaczy.
          Jednak Ania się odwróci i do mamy wróci.

          Dziewczynki o imieniu Ania odwracają się plecami do środka koła. Kolejne imiona są wypowiadane tak
          długo, aż odwrócą się wszyscy domownicy. Wówczas wszyscy recytują:

          Dzieci wyjechały w daleki świat.
          A tu mamy bardzo płaczą, że już dzieci nie zobaczą.
          Jednak dzieci się odwrócą i do swoich mam powrócą.

          Wszyscy domownicy odwracają się do środka koła, wyklaskując ostatnie zdanie.

          Pociąg z literami – zabawa dydaktyczna w kole.

          Domownicy siedzą w kole, jedno naśladuje lokomotywę i chodzi w środku. Domownicy śpiewają fragment znanej piosenki.

          „Jedzie pociąg z daleka” ze zmienionymi słowami:
          Jedzie pociąg z daleka, na nikogo nie czeka,
          niechaj wsiada grupa ta, która powie zwierzę na…
          głoskę „k”.

          Chętni domownicy zgłaszają się i podają odpowiednie wyrazy. „Lokomotywa” sprawdza ich poprawność i zaprasza domowników do tworzenia „pociągu”. Zabawa trwa tak długo, jak długo domownicy podają propozycje wyrazów. Po ich wyczerpaniu „lokomotywa” przelicza „wagoniki”.

          Jesteśmy podróżnikami i świat odkrywamy – zabawa dydaktyczna.

          Rodzic proponuje domownikom zabawę w podróżników. By się do nich upodobnić, można do tego
          celu wykorzystać zrobione przez dzieci czapki z gazet, lornetki, lupy i wyimaginowany aparat
          fotograficzny.
          W domu należy stworzyć cztery stanowiska, na każdym jest zadanie do wykonania
          – domownicy zatrzymują się przy nich i wykonują zadania.

          Stanowisko 1. Ziemia, niebieska planeta
          Na tablicy znajdują się ilustracje różnych akwenów. Rodzic pyta:
          - Gdzie jest woda?;
          - W jakiej postaci woda występuje na Ziemi?;
          - Gdzie dookoła nas jest woda? (rzeki, jeziora, źródła, lodowce, chmury, deszcz, śnieg);
          - W czym jeszcze znajduje się woda? (rośliny, zwierzęta, człowiek).

          Rodzic dopowiada.
          Wyjaśnia też, że organizm człowieka składa się przede wszystkim z wody. Domownicy szukają też odpowiedzi na pytanie:
          - Dlaczego Ziemia jest nazywana niebieską planetą?.
          Oglądają globus, mapę świata i zwracają uwagę na niebieskie miejsca.
          Powinny dojść do wniosku, że na naszej planecie jest o wiele więcej wody niż lądów, dlatego jest
          nazywana „niebieską planetą”.

          Rodzic wprowadza pojęcia wody słodkiej i słonej, może odwołać się do doświadczeń dzieci z wakacji
          w ciepłych krajach, gdzie woda w morzach jest bardzo słona. Wyjaśnia, dlaczego woda słona nie
          nadaje się do picia lub uprawy roślin. Wspólnie szukają odpowiedzi na pytanie:
          - Gdzie znajduje się woda słona (morza i oceany), a gdzie słodka? (rzeki i jeziora). Jeszcze raz oglądają globus i porównują powierzchnie zajmowane przez morza i oceany oraz przez rzeki i jeziora. Powinny dojść do wniosku, że wody słodkiej jest na świecie mniej i dlatego musimy o nią szczególnie dbać.

           

          Słodka czy słona? – zabawa doskonaląca zmysły.

          Rodzic daje dziecku kubek z wodą do picia, kilka kubków zawiera wodę słoną. Zadaniem
          dziecka jest odgadnięcie za pomocą zmysłu smaku, czy piło wodę słodką, czy słoną. Dzieckko
          przyporządkowuje do swojego kubka napis „woda słona” lub „woda słodka”.

          Stanowisko 2. Zabawa z szachownicą
          Przed zajęciami rodzic przygotowuje prostą planszę. Ma ona formę tabeli – 5 kolumn, 5 wierszy.
          W pierwszej kolumnie wpisane są litery: A, B, C, D; w pierwszym wierszu wpisane są liczby: 1, 2, 3, 4. Do zabawy są potrzebne również miniaturki ilustracji związane np. z podróżami:
          statek, ryba, palma, słońce.

            1 2 3 4
          A        
          B        
          C        
          D        

          Następnie rodzic sprawdza umiejętność orientacji dzieci na kartce. Wydaje proste polecenia, np.:
          Pokaż palcem prawy górny róg szachownicy;
          Pokaż palcem lewy dolny róg szachownicy;
          Jaka cyfra znajduje się na czwartym polu szachownicy, w pierwszym rzędzie?;
          Pokaż palcem środek szachownicy.
          Prowadzący wyjaśnia dzieciom sposób odczytywania położenia pól: litera i numer.
          Umieszcza na odpowiednich polach małe ilustracje okrętu (np. pole A1) i ryby (np. pole D3). Opierając się na tak przygotowanym planie, zadaje dziecku pytania i wydaje polecenia:
          Na jakim polu znajduje się okręt?;
          Co znajduje się na polu D3?;
          Przypnij palmę na polu B3;
          Przypnij rekina na polu po lewej stronie skrzyni.
          Jakie to pole?;
          Przypnij słońce na polu C1.

          Stanowisko 3. „Burza w misce wody” – zabawa dydaktyczna

          Dziecko staje wokół miski z wodą.
          Zabawa 1.
          Dziecko zanurza słomki w wodzie i dmucha, tworząc „burzę w misce wody”.
          Rodzic pyta:
          Jak myślisz, kiedy burza jest większa, a kiedy mniejsza?.
          Dziecko odpowiada, że burza zależy od intensywności dmuchania przez słomkę: jeśli
          słabo dmucha – odgłos bulgotania jest delikatny, jeśli mocniej – bulgotanie jest silniejsze.

          Zabawa 2. Dziecko słucha odgłosów wody, klepiąc w jej powierzchnię płaską dłonią, mieszając ją
          palcami, wrzucając drobne przedmioty, przelewając większym lub mniejszym strumieniem za pomocą
          różnych naczyń, potrząsając butelkami częściowo napełnionymi wodą.

          Rodzic może nagrywać dźwięki wydawane przez wodę na dyktafon. Nagranie można odsłuchać, wówczas dziecko przypomina, jakie to dźwięki.

          Stanowisko 4. Zabawy lornetkami

          Dziecko wykorzystuje do zabawy wcześniej wykonane lornetki. Przykładając rolki do oczu, wykonuje
          polecenia rodzica:
          Wyobraźcie sobie, że przyjechaliście do egzotycznego kraju i bierzecie udział w safari
          (rodzic wyjaśnia, że safari to wyprawa mająca na celu podziwianie i fotografowanie przyrody,
          zwłaszcza dzikich zwierząt). Przykładowe komendy:
          Spoglądamy przez lornetkę przed siebie;
          Uwaga, po prawej stronie pędzi jakieś dzikie zwierzę;
          Z tyłu rozciąga się piękny widok na egzotyczny las;
          W górze leci samolot.
          Na zakończenie dziecko naśladuje robienie zdjęcia na safari.

          Małpie figle – zabawa edukacyjna z kartą pracy. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR. 69

          Rodzic opowiada dziecku historyjkę:

          Na wyspie znajdowało się 10 głodnych małpek. Były bardzo wesołe, ale coraz bardziej burczało
          im w brzuszkach. Postanowiły znaleźć sobie coś do zjedzenia, a ponieważ były bardzo ciekawskie
          i wszędzie zajrzały, szybko udało im się znaleźć pożywienie. Najsprytniejsza małpka zerwała kiść
          bananów i podzieliła owoce między towarzyszki.

          Rodzic prosi, by dziecko policzyło banany na obrazku i pokolorowało je na żółto. W pewnym
          momencie do 10 małpek dołączyły jeszcze trzy małpki zwabione zapachem. Dorysuj tyle bananów,
          ile brakuje, i pokoloruj je na zielono. Ile jest teraz bananów? Ile małpek może zjeść po jednym bananie?.

          W zadaniu drugim dziecko dorysowuje określoną w instrukcji liczbę orzechów na palmach
          i przelicza orzechy. 

          Kręta dróżka – zabawa z elementem równowagi.

          Na podłodze rodzic układa ze skakanek długą, wąską, krętą dróżkę. Zadaniem dziecka jest
          przejść po dróżce bez dotykania linii. Zabawę można powtórzyć kilkakrotnie, a dróżkę zwężać, by zwiększyć poziom trudności ćwiczenia.

           

          ZABAWY W JĘZYKU ANGIELSKIM - PROPOZYCJE PANI OLGI

          Ćwiczymy czasowniki  (action verbs) i emocje za pomocą dwóch piosenek:

           

          Emotions

           

          Dzieci wykonują karty pracy zaznaczająć właściwe emocje. 

          task-1.pdf

          Dzieci rysują po śladzie.

          task-2.pdf

          Proszę powtórzyć wszystkie słówka ze słowniczka

          5_slowniczek_grupowy.pdf

           

          Dzieci słuchają piosenki 

           

          Powtarzają słownictwo związane z Easter (Świetami Wielkanocnymi)

           

          Zadanie interaktywne - dzieci łączą obrazek z usłyszanym słówkiem.

          https://www.liveworksheets.com/worksheets/en/English_as_a_Second_Language_(ESL)/Easter/Easter_ie123939yc


          Zadanie interaktywne - dzieci łączą ilość Easter eggs (pisanek) z odpowiednią liczbą

          https://www.liveworksheets.com/worksheets/en/English_as_a_Second_Language_(ESL)/Easter/Match_the_numbers_nf96741zl

           

          Kolorowanka do wyboru: Easter bunny lub Easter egg. Jest to ćwiczenie w wersji interaktywnej lub w wersji do wydrukowania. 

          http://www.hellokids.com/c_29872/coloring-pages/holidays-coloring-pages/easter-coloring-pages/easter-bunny-coloring-pages/cute-easter-bunny

          https://www.online-coloring.com/coloring-page/a-pretty-easter-egg-125.html

          Czwartek 01.04.2021 - Rośliny i zwierzęta na Ziemi.

          Minikoncert życzeń – indywidualne lub zespołowe śpiewanie wybranych przez dzieci
          piosenek.

          Zabawy plastyczne – kolorowanie, wycinanie, lepienie z plasteliny/ciastoliny według inwencji
          dzieci.

          Rośliny i zwierzęta na Ziemi – pogadanka i zabawa dydaktyczna.
          Rodzic zwraca uwagę na to, że rośliny i zwierzęta są bardzo potrzebne w przyrodzie i człowiek
          musi o nie dbać. Nie wolno niszczyć zwierząt i roślin, które wydają się niebezpieczne. Przykłady:

          Żmija spotkana podczas wędrówki na górskim szlaku nie zrobi nam nic złego, trzeba ją tylko
          ominąć z daleka, a nie zabijać.

          Muchomor – mimo że jest trujący, nie wolno go deptać.
           

          Rodic zachęca dziecko do swobodnych wypowiedzi na temat roślin i zwierząt, zapoznaje przedszkolaki
          z wybranymi gatunkami roślin i zwierząt z całego świata. Ilustruje swoje opowieści zdjęciami.

          Przykłady ciekawostek o roślinach wraz z zadaniami dla dzieci (do wyboru przez rodzica):

          Sekwoja – najwyższe drzewo, rośnie w K alifornii w Ameryce, jest to drzewo iglaste. Jest
          chronione, znajduje się w specjalnym parku. Ma 9 m średnicy.

          Zadanie dla dziecka: Dziecko wyszukuje na globusie Amerykę. Rodzic odmierza miarką krawiecką
          9 m sznurka, dziecko układa z niego koło na dywanie, następnie ustawia się dookoła i wyobraża
          sobie, że w ten sposób obejmuje to olbrzymie drzewo.

          Muchołówka – ta roślina to świetny myśliwy. Żyje najczęściej w Ameryce Północnej (dziecko odszukuje kontynent na globusie). Poluje na owady i je pożera. To mała roślina, ale bardzo groźna dla owadów, bo jej liście są zakończone zębami. Liść składa się na pół w momencie, gdy usiądzie na nim owad, i otwiera dopiero wtedy, gdy owad zostaje strawiony, czyli całkowicie zjedzony.

          Dziecko „zamienia się w muchy” i bzycząc, biega po sali. Na hasło: Muchołówka! – stoi w bezruchu.

          Pustynna ośmiornica (Welwiczja) – na afrykańskich pustyniach żyje roślina, która przypomina
          ośmiornicę (dzieci wyszukują Afrykę na globusie). Z krótkiego pnia, którego nie widać, wyrastają
          długie liście wyglądające jak macki ośmiornicy. Nie potrzebuje dużo wody.
           

          Na dużych arkuszach papieru dziecko odciska kciukami plamy, będą to tułowia ośmiornic, następnie palcem maczanym w farbie plakatowej domalowuje ośmiornicom macki.

          Kaktusy to bardzo ciekawe rośliny. Możemy je spotkać wszędzie tam, gdzie dla innych roślin jest
          za gorąco. W swoich mięsistych łodygach kaktusy potrafią magazynować wodę. Dzięki temu mogą
          przeżyć w bardzo suchym, surowym klimacie, tam gdzie deszcz jest prawdziwą rzadkością. Ze względu na ogromną różnorodność kształtów i urodę kwiatów wielu ludzi kolekcjonuje kaktusy.

          Zadanie dla dzieci: formowanie z plasteliny wałków lub kulek i wbijanie do nich małych kawałków
          wykałaczek. Gotowy kaktus dzieci przyklejają do tekturowej podkładki.

          Przykłady ciekawostek o zwierzętach wraz z zadaniami dla dzieci (do wyboru przez nauczyciela):

          Wielbłądy. Wielbłądy żyją na pustyniach. Mogą być jednogarbne lub dwugarbne. Te zwierzęta
          mogą całymi tygodniami żyć bez wody, gdyż bardzo oszczędnie nią gospodarują: nie pocą się ani nie
          wydalają jej z odchodami. Wystarcza im wilgoć zawarta w pokarmie. Wielbłąd pije rzadko, ale bardzo
          dużo na raz – w ciągu 10 minut może wypić 100 litrów wody. Chętne dziecko napełnia litrowy słoik
          wodą z kranu.
          Rodzic wyjaśnia, że wielbłąd jednorazowo wypija 100 takich słoików.
          Wielbłąd ma małe i zatkane dziurki w nosie, chroni go to przed dostaniem się piasku do nosa.

          Zadanie dla dziecka: dziecko „zamieniają się w wielbłądy” – maszeruje po dywanie z woreczkiem
          do ćwiczeń gimnastycznych na plecach.

          Koliber to najmniejszy ptak świata. Najmniejszy, ale też najszybszy. Jest wielkim żarłokiem. Najmniejsze gatunki mają wielkość 57 mm, ale są też takie, które osiągają wielkość 22 cm długości (warto przedstawić rozmiary dzieciom, np. używając kartki w kratkę). Najmniejsze ważą 2 g, ale są też okazy dziesięć razy cięższe. Zjadają w ciągu dnia bardzo dużo pokarmów, nawet trzy razy więcej, niż waży ich ciało. Są najszybszymi ptakami świata – osiągają prędkość 120 km/h (tyle, ile samochód na autostradzie).

          Zadanie dla dziecka: rodzic puszcza muzykę.
          Dziecko „zamienia się w małe kolibry” i porusza po sali rytmicznie, szybko ruszając rękami zgiętymi
          w łokciach (z dłońmi wsuniętymi pod pachy). Gdy muzyka cichnie, a rodzic podaje hasło: Kwiaty – dziecko zatrzymuje się, układa z dłoni dzióbek (dłonie zaciśnięte i ułożone wzdłuż jedna na drugiej) i udaje, że spija nektar z kwiatów.

          Kameleon – nazwa tego zwierzęcia pochodzi z języka greckiego i znaczy „lew na ziemi”. To duża jaszczurka, która słynie ze zdolności do zmiany ubarwienia, długiego języka i oryginalnych kształtów ciała. Jej oczy poruszają się niezależnie od siebie, czyli każde oko może patrzeć w inną stronę. Kameleon ma lepki i długi język, którym poluje, wyrzucając go na odległość, wtedy ofiara przykleja się do niego. Mówi się, że kameleon zmienia barwę w zależności od otoczenia, w jakim się znajduje, a to nieprawda. Kolor skóry kameleona zmienia się w zależności od stanu emocjonalnego (gdy jest spokojny, przybiera barwę niebieską, gdy jest podenerwowany lub podekscytowany czymś – czerwoną lub żółtą) oraz temperatury ciała (gdy jest ciepło, skóra jest bardziej zielona, gdy chłodniej – robi się szara).
          Zadanie dla dziecka: na talerzykach leżą chrupki kukurydziane lub ryż preparowany. Zadaniem dziecka
          jest zdobycie pokarmu jak kameleon, bez użycia rąk, za pomocą języka, do którego przylepiają się
          chrupki.

          Łosoś to ryba, którą można spotkać w różnych miejscach na Ziemi, np. w rzekach Ameryki Północnej
          oraz w Europie (dzieci wskazują na globusie kontynenty). Łososie podczas rozrodu wędrują z morza
          do rzek, czyli odwrotnie, pod prąd, a podczas tej wędrówki nic nie jedzą.

          Zadanie dla dziecka: ćwiczenie logopedyczne – dziecko robi „ryjek”, wysuwając wargi do przodu jak
          u rybki, i poruszają nim bezgłośnie, następnie przechodzą w uśmiech (ćwiczenie warg).

          Łabędź – to gatunek ptaka wodnego, zamieszkujący Europę, Afrykę oraz Azję (dzieci wyszukują kontynenty na globusie). Łabędzie są jednymi z najcięższych ptaków, a mimo to potrafią latać. Są bardzo wiernymi zwierzętami – dobierają się w pary na całe życie.

          Dziecko odpowiada na pytania rodzica:
          - Gdzie możemy spotkać łabędzia(w parku na stawie, nad jeziorem).
          - W której baśni występuje ten piękny ptak?

          Zabawy literami „Ł” i „ł” – poznanie obrazu graficznego liter. KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR.  62
          Rodzic prezentuje wygląd litery. Dziecko wyszukuje wyrazy zaczynające się głoską „ł”. „Rysują”
          litery palcem w powietrzu i na dywanie. Rodzic pyta: Czy znacie zwierzęta, w nazwach których
          słychać „ł”?. Dziecko swobodnie odpowiadają (łosoś, łabędź, łoś, łasica, wielbłąd, słoń). Na koniec
          opowiadają, co widzą na obrazkach. Rysują po śladzie i otaczają pętlami wszystkie litery „ł”
          w wyrazach. Wskazują, jaką literą zaczynają się wyrazy. W okienku rysują wyraz zaczynający się
          literą „ł”. Dokonują samooceny.

          Pocztówka z podróży – praca plastyczna.
          Dzieci wykonują wybraną techniką plastyczną (kredki, pastele, farby) ilustrację będącą podsumowaniem zdobytych podczas egzotycznych podróży wiadomości.

           

           

          Środa 31.03.2021 - Podróżujemy dookoła świata.

          Zgadnij, kogo brakuje – zabawa doskonaląca spostrzegawczość. Do zabawy zaproście wszystkich domowników.

          Domownicy siedzą w kole, chętny domownik chodzi w środku i zapamiętuje, kto gdzie siedzi. Następnie zamyka oczy. Rodzic wyznacza domownika, które na chwilę chowa się gdzieś w pokoju lub w łazience. Zadaniem dziecka w środku koła jest odgadnięcie, kogo brakuje. Gdy zgadujący ma kłopot, rodzic wraz z domownikami naprowadza go zdaniami typu: To jest chłopiec, ma czarne włosy, jego imię zaczyna się na … – i tak aż do momentu odgadnięcia.

          Chodzi mucha po globusie – kreatywna zabawa z książką i globusem.

          Na stole znajduje się przykryty materiałem globus oraz książka M. Terlikowskiej „Chodzi mucha
          po globusie”. W siedmiu miejscach w sali są ustawione stanowiska dotyczące różnych krajów lub
          regionów, tam są przygotowane pomoce potrzebne do realizacji zadań. Rodzic czyta fragmenty
          książki dopasowane do konkretnych rejonów świata czy krajów. Po przeczytaniu demonstruje wędrówkę muchy na globusie, zgodnie z tekstem, obrazując ją ilustracjami lub krótką prezentacją multimedialną. Po każdej części i demonstracji dziecko ma do wykonania zadanie związane z danym miejscem na Ziemi.
          Na początek rodzic zadaje dziecku zagadkę o globusie:

          Co to za kula, na niej mapa świata.
          Przykładasz palec i już kula lata.
          Gdzie jaki kraj się na mapie znajduje?
          To urządzenie nas poinformuje.

          Dziecko odgaduje, a rodzic pokazuje napis GLOBUS (przypomnienie wyrazu, analiza słuchowa – głoski w nagłosie, podział na sylaby, głoski).

          Następnie czyta pierwszy fragment książki, w którym mucha odwiedza zimne rejony globusa:

          Chodzi Mucha po globusie
          Po Globusie chodzi Mucha.
          I na łapki Mucha chucha.
          Jak tu zimno! Jak tu ślisko!
          A mrozisko! A wichrzysko!
          Wszędzie lód i śnieżny puch!
          To jest miejsce nie dla much!
          A Globus na to:
          Bo Mucha sunie
          po samym Północnym Biegunie!
          Zimno tutaj i bezludnie,
          radzę zmykać na Południe!

          Rodzic pokazuje dziecku Biegun Północny i Ocean Atlantycki. Informuje o Grenlandii – wyspie,
          która jest w większości pokryta lodem przez cały rok, a jej mieszkańcy żywią się głównie rybami. Wita
          się z dzieckiem „po eskimosku” przez pocieranie się nosami i proponuje zabawę w rybaków.

          Rodzic wysypuje makaron na niebieski materiał lub bibułę (morze), a dziecko za pomocą słomek do napojów „łowi ryby”, czyli nabiera makaron na słomki. Następnie przelicza złowione „ryby” i segreguje złowione okazy w zbiory, np. według wielkości, koloru, wyglądu. Zabawę można przeprowadzić na czas i później przeliczyć złowione „rybki”. Dziecko naśladuje wykonywanie wyimaginowanym aparatem zdjęcia Grenlandii (zatrzymane w kadrze).

          Fragment drugi:
          I już Mucha jest na lądzie.
          O skalistym dość wyglądzie.
          Więc rozgląda się radośnie:
          Mech tu rośnie! Brzoza rośnie!
          No, nareszcie mam nadzieję,
          że troszeczkę się ogrzeję!
          A Globus na to:
          To są brzegi zimnej, skalistej Norwegii.
          Tutaj, Mucho, nawet latem wieją wiatry lodowate.

          Dziecko ogląda prezentację multimedialną ze zdjęciami z tego kraju, dowiaduje się, że charakteryzuje się raczej zimnym klimatem. Zadanie do wykonania z wykorzystaniem papierowych ścinków z niszczarki.
          W rytm muzyki dziecko biega po dywanie. Gdy muzyka cichnie, wznieca śnieżną zamieć przez
          wprawianie w ruch papierowych ścinków.

          Fragment trzeci – mucha wędruje do ciepłych krajów i zatrzymuje się w Egipcie:
          (…) Wicher wieje i deszcz leje,
          gdzież ja, biedna, się ogrzeję?
          A Globus na to:
          Idź dalej, Mucho,
          w Afryce będzie ciepło i sucho!
          (…) Już Afryki widać brzegi,
          Afrykańskie państwo Egipt.
          Egipt jest nad rzeką Nilem,
          W Nilu żyją krokodyle,
          A wzdłuż Nilu, po kanałach
          brodzi ptaków zgraja cała:
          pelikany, czerwonaki –
          afrykańskie dziwne ptaki.
           

          Dziecko dowiaduje się, co to są hieroglify, jak wyglądają piramidy oraz Sfinks – rodzic prezentuje
          ilustracje. Zadanie do wykonania – pisanie hieroglifami.

          Na płytkach z kartonu, na których wcześniej dziecko rozsmarowało warstwę plasteliny, rysuje
          patyczkami do szaszłyków różne znaki.

          Fragment piąty – mucha odwiedza Afrykę:
          Pyta Mucha Pelikana:
          Niech pan powie, proszę pana,
          Czy tu słońca jest najwięcej?
          Czy już tu jest najgoręcej?
          O, nie, Mucho! – rzekł Pelikan.
          – Wędruj dalej, do równika.
          Tam dopiero są upały,
          tak mi ciotki powiadały.

          Rodzic pokazuje prezentację przedstawiającą zwyczaje czarnoskórych rówieśników dzieci, którzy
          lubią na różnych częściach ciała nosić kolorowe koraliki. Dziecko poznaje zwierzęta żyjące na pustyni
          i słuchają odtwarzanej z płyty CD afrykańskiej muzyki wygrywanej na bębnach.

          Zadanie do wykonania – zabawa ruchowa „Węże”. Domownicy tworzą kilkuosobowe
          węże – pierwsza osoba jest głową, a ostatnia – ogonem.
          Na sygnał słowny lub podczas muzyki „głowa” węża stara się złapać „ogon”. Można również podzielić grupę na dwa zespoły – jeden wygrywa na bębenkach i grzechotkach różne rytmy, drugi tańczy w rytm muzyki.

          Fragment szósty – mucha zawitała na Antarktydę:
          Znowu Mucha dała susa
          i wędruje w dół Globusa.
          A Globus na to:
          Tam będzie chłodniej,
          siedź lepiej, Mucho,
          gdzie Ci wygodnie!
          (…) Idzie Mucha, idzie, idzie.
          Jeden tydzień, drugi tydzień.
          Już wędruje trzy tygodnie.
          A tu jakoś coraz chłodniej!
          Ale co to? Ziemia znika!
          Już skończyła się Afryka…
          W dali widać jakieś morze…
          Znowu morze! Coraz gorzej!
          Lecz za morzem ląd jest chyba?
          – pyta Mucha Wieloryba.
          Jest, a nawet dosyć spory
          – odpowiedział jej Wieloryb.
          – Choć przyznaję się ze wstydem,
          że znam słabo Antarktydę,
          Chętnie z Tobą tam popłynę,
          bo spotkanie mam z pingwinem!

          Dziecko ogląda ilustracje przedstawiające pingwiny.

          Zadanie do wykonania – układanie obrazka pingwina z części. Naśladuje wykonywanie wyimaginowanym aparatem zdjęcia Antarktydy (zatrzymane w kadrze).

          Fragment ostatni:
          Płynie Mucha w dzień i w nocy
          – Ale teraz – ku północy.
          Przepłynęła pół Globusa
          i na równik dała susa.
          Miał pan rację, Globusiku,
          że najcieplej na równiku.
          Już nie pójdę nigdzie więcej,
          bo tu zawsze najgoręcej.
          No, a na deszczową porę
          w pelerynę się ubiorę.

          Maria Terlikowska

          Rodzic podsumowuje wiadomości, a dziecko dzieli się wrażeniami z zabawy.
           

          "Chodzi much po globusie"

          Pingwin – zabawa naśladowcza. Do zabawy zaproś wszystkich domowników.
           

          Domownicy poruszają się gęsiego w kilkuosobowych zespołach, trzymając ręce na ramionach osób stojących przed nimi.
          Na słowa: Ach, jak przyjemnie i jak wesoło w pingwina bawić się, się, się…, maszerują jedno za drugim.
          Na każde słowo „się” – wykonują podskoki obunóż, na: Raz nóżka prawa, raz nóżka lewa – wysuwają w bok kolejno prawą i lewą nogę, opierając je na piętach. Na: Do przodu, do tyłu – wykonują po jednym skoku obunóż w tył i w przód. Na: Raz, dwa, trzy – wykonują po jednym skoku w miejscu.

          Zabawę można przeprowadzić z akompaniamentem nagrania melodii „Taniec Pingwina” lub recytowanego rytmicznie tekstu.

           

          Mój pingwin – zabawa plastyczno-techniczna.
          Do zabawy potrzebne będą:
          - mała plastikowa butelka,
          - wata lub biała bibuła,
          - elementy pingwina z czarnego i pomarańczowego papieru,
          - piórko,
          - oczka,
          - klej typu magic lub taśma dwustronna

          Dziecko ma małą plastikową butelkę bez etykiety, do której wrzuca kulki waty lub pozwijanej
          białej bibuły aż do samego brzegu. Następnie przykleja gotowe elementy pingwina: skrzydełka, stopy,
          czapkę z paska papieru, dziób, oczka i piórko.
           

           

          Bystre oko – zabawa edukacyjna z kartami pracy.   KARTY PRACY W KSIĄŻCE STR 34-35
          Dziecko odszukuje i koloruje wszystkie zwierzęta żyjące w wodzie. Otacza pętlami wszystkie elementy, które nie są zwierzętami, i dokonuje samooceny. Zadaniem dziecka jest również sprawdzenie, czy dla każdego dorosłego pingwina wystarczy ryb. Jeśli nie, dziecko dorysowuje tyle, ile brakuje. Przelicza też małe pingwiny i rysuje odpowiednią dla nich liczbę ryb.

          Zabawy literami – ćwiczenie małej motoryki.
          Dziecko lepi z plasteliny. Z plastelinowych wałeczków układa na podkładkach poznane dotychczas litery.

          Mucha podróżniczka – tworzenie kreatywnej książeczki.
          Dziecko rysuje migawki z podróży muchy po globusie.
          Dziecko projektuje okładkę.

          "Mucha" - zabawa taneczna - zaproście wszystkich domowników do wspólnej zabawy przy piosence.

           

          Dodatkowe karty pracy dla chętnych

          dopasuj-cienie-pingwiny.pdf

          pingwinki-grafomotoryka.pdf

           

          Wtorek 30.03.2021 - Podróżujemy do ciepłych krajów.

          Statek – praca techniczna i zabawa badawcza.

          Do zabawy potrzebne będą:
          - kartki,
          - miska z wodą

          Dziecko wykonuje statki z papieru według instrukcji rodzica. Następnie dziecko ustawia swój statek w misce z wodą i dmucha na nie, wprawiając go w ruch.

          Poniżej filmik w jaki sposób zrobić fajne i ciekawe statki z kartki.

          Co to znaczy „ciepłe kraje”? – rozmowa kierowana i zabawa dydaktyczna.
          Dziecko próbuje wyjaśnić pojęcie. Dzieli się wrażeniami z wakacyjnych pobytów w ciepłych krajach,
          wymienia ich nazwy:
          Ciepłe kraje to… oraz podaje wyrazy kojarzące mu się z tymi krajami, np. słońce, plaża, morze, kąpiel, piasek, muszelki.
          Rodzic zapowiada, że dziś rozpoczyna podróż po różnych kontynentach. Pokazuje dziecku kontynenty na globusie, zachęca do powtarzania nazw: Europa, Afryka, Ameryka Południowa, Ameryka Północna, Australia, Antarktyda.

          Przykładowe pytania:
          - Na jakim kontynencie znajduje się Polska?.
          Rodzic prezentuje mapę polityczną Europy. Dziecko stara się odszukać Polskę.
          Rodzic:
          - Czy Polska jest ciepłym krajem?
          - Czy w Europie są jakieś ciepłe kraje?.
          Rodzic pomaga dziecku odszukać przykłady ciepłych krajów w Europie:
          Popatrz na mapę i spróbuj odgadnąć, jaki to kraj: jest duży, w jego pobliżu znajdują się wyspy,
          graniczy z dwoma państwami, otacza go bardzo duża ilość wody. Jego stolica to Madryt, dziecki
          mówią tam po hiszpańsku. Posłuchajcie, jak brzmi jego nazwa (nauczyciel wymawia sylabami słowo
          „Hi-szpa-nia”). Dziecko odgaduje nazwę państwa.
          Odnajduje na mapie Polskę oraz Hiszpanię i pokazuje, jaką drogę trzeba będzie przebyć.

          Wielka podróż – zabawa dydaktyczna.

          Do zabawy potrzebne będą:

          - mapa Europy,
          - obrane pomarańcze,
          - plastikowy kubek,
          - fragment nagrania tańca flamenco,
          - ilustracje krajobrazów Hiszpanii, Malty i Indii,
          - ilustracje sawanny i afrykańskich zwierząt,
          - globus, 
          - paszporty
          - przyprawy indyjskie na spodeczkach

          „W drodze do Hiszpanii”.
          Rodzic pokazuje i wymienia państwa, przez które dziecko będzie „przelatywać samolotem”. Dodatkowo dziecko może przypomnieć nazwy stolic Polski i Hiszpanii.
          Wyrusza w podróż do Hiszpanii – biega po dywanie z rozłożonymi rękami i naśladują lot
          samolotem.
          Rodzic wita dziecko: Buenos dias.
          Wspólnie oglądają ilustracje przedstawiające hiszpańskie plaże i najsłynniejsze wybrzeże
          – Costa Brava.
          Rodzic opowiada: Ludzie z całego świata przyjeżdżają tu, by wypocząć i nacieszyć się słońcem. W tym ciepłym, pełnym słońca kraju rosną owoce, które wszyscy bardzo lubimy.
          Zgadnijcie, proszę, jakie to owoce (w plastikowym kubeczku znajdują się cząstki obranej
          pomarańczy, a zadaniem dziecka jest odgadnięcie po zapachu, jaki to owoc; degustacja pomarańczy).
          W Hiszpanii rosną również winogrona, mandarynki, oliwki i migdały. Hiszpanie kochają taniec,
          a ich ulubionym tańcem jest flamenco (demonstracja fragmentu tańca, najlepiej z wykorzystaniem nagrania dostępnego w internecie, tak by dziecko mogło zobaczyć i wysłuchać). Dziecko może naśladować ten taniec lub dowolnie go interpretować.
           

          Poniżej krótki filmik o Hiszpanii


          „Płyniemy na Maltę”.
          Rodzic opowiada o następnym państwie: Kolejne państwo to piękna, chociaż mała, wyspa położona na Morzu Śródziemnym. Dzieci mówią tam w języku maltańskim i angielskim. Ta wyspa to Mal-ta (dziecko odgaduje nazwę państwa, odszukuje je na mapie; rodzic podaje nazwę stolicy – Valletta, dziecko powtarza i również próbuje znaleźć Vallettę na mapie).
          Rodzic pyta:
          - Jeżeli wyspa ze wszystkich stron jest otoczona morzem, to czym możemy się na nią
          dostać?.
          Dziecko swobodnie odpowiada i ponownie wyszukuje Hiszpanię oraz wskazuje palcem drogę
          morską na Maltę. Następnie siada i naśladują ruch wiosłami – „płyną” na tajemniczą
          wyspę łodziami.
          Rodzic wita dzieci po angielsku:
          Hello!. Wspólnie oglądają ilustracje przedstawiające piękne plaże Malty oraz charakterystyczne
          potrawy – owoce morza.
          Rodzic opowiada:
          Malta to również bardzo ciepły kraj, do którego chętnie przyjeżdżają turyści. W tym kraju morze
          to jedyny dostęp do wody, nie ma tu rzek i jezior. Turyści opalają się więc na plażach i zwiedzają
          piękne zakątki. Dziecko naśladuje rozkładanie koców, smarowanie ciał olejkiem, zakładanie czapek, kapeluszy i przeciwsłonecznych okularów, opalanie brzuszków, pleców, boczków, pluskanie
          się w ciepłym morzu. Na koniec naśladują wykonywanie wyimaginowanym aparatem zdjęcia ciekawego miejsca w tym kraju.

          „Z Europy do Afryki”.
          Rodzic zamienia mapę na globus i proponuje poznanie ciepłych krajów poza Europą. Do tej podróży przydadzą się paszporty.
          Pyta: Może znasz takie kraje, bo byłeś tam z rodzicami na wakacjach?.
          Rodzic opowiada o pierwszym kraju:
          Kraj, do którego was zapraszam, leży w Afryce, nad Oceanem Indyjskim (dziecko szuka na globusie
          Europy i Afryki). Dzieci mówią tam w języku suahili. Posłuchajcie, jak brzmi jego nazwa: Ke-nia.
          Stolicą Kenii jest Nairobi. Kraj ten leży daleko, więc udamy się tam samolotem, tyle że podróż będzie trwała dłużej niż do Hiszpanii. Dziecko porusz się, naśladując samoloty. Następnie rodzic
          przybija dziecku pieczątkę do paszportu.
          Rodzic wita dziecko w języku suahili: Jambo! (czytaj: dżambo). Pokazuje ilustracje przedstawiające sawannę ze zwierzętami (słonie, żyrafy), plażę z palmami, mieszkańców w tradycyjnych strojach z charakterystycznymi koralikami i opowiada: W tym kraju żyje dużo egzotycznych zwierząt, które u nas możemy zobaczyć wyłącznie w zoo. Mieszka tu również mnóstwo niebezpiecznych zwierząt: krokodyle, tygrysy, węże. Mieszkańcy noszą dużo koralików na szyi, rękach, nogach, często wpinają je we włosy. W Kenii najpopularniejszym instrumentem muzycznym są bębny.
          Rodzic odtwarza fragment afrykańskiej muzyki.

           

          „Z Afryki do Azji”.
          Rodzic opisuje kolejny kraj: Opuszczamy już Afrykę i udajemy się do Azji. Tu znajduje się bardzo kolorowe państwo. Dzieci mieszkające w tym kraju mówią w języku hindi, chodzą ubrane w kolorowe chusty i tkaniny. Po ulicach tego kraju chodzą święte krowy i trzeba uważać, by ich nie przejechać.
          Ludzie często poruszają się na słoniach. Ten kraj to In-die. Stolica Indii to Delhi (wspólnie
          wyszukują na globusie Afrykę i Azję, a w Azji – Indie).
          Rodzic przybija dziecku pieczątkę do paszportu i wita dziecko w języku hindi: Namaste, z tradycyjnym
          hinduskim pokłonem ze złożonymi obiema rękami. Oglądają ilustracje obrazujące ciekawe
          miejsca, ubranego w tkaniny słonia, ludzi w charakterystycznych strojach.
          Rodzic opowiada,że kuchnia indyjska słynie z dużej ilości przypraw:
          - Ciekawe, czy je rozpoznacie po smaku lub zapachu?.
          Pokazuje przyprawy, na spodkach są:
          - cynamon,
          - imbir,
          - gałka muszkatołowa,
          - kurkuma,
          - kardamon.
          Dziecko za pomocą zmysłów smaku i węchu próbuje rozpoznać przyprawy, odnosząc się do swoich doświadczeń. Na koniec dziecko „wsiada do samolotu” i ruszają w podróż powrotną.

          Karawana – zabawa z elementem czworakowania. Do zabawy zaproście wszystkich domowników.

          Domownicy stają na czworakach, jedno za drugim, z wyprostowanymi nogami i wysoko podniesionymi biodrami. Domownik stojący z tyłu chwyta partnerkę lub partnera za kostki nóg. Domownicy posuwają się w ten sposób po sali, przestawiając na przemian do przodu prawe nogi i ręce, a następnie lewe nogi i ręce.

          Egzotyczny obrazek – zabawa edukacyjna z kartą pracy. KSIĄŻKI STRONA 33
          Dziecko wyszukuje na obrazkach różnice i zaznacza je krzyżykiem. Przelicza elementy na ilustracji.

          Zabawa ruchowa "Na ziemi zostaję"

          Teraz czas się troszkę poruszać.

          Kenijskie koraliki – ćwiczenie małej motoryki.

          Dzieci doskonalą sprawność dłoni, nawlekając na sznurki koraliki lub makaron typu rurki.

          Królestwo zwierząt – ćwiczenia grafomotoryczne i graficzne.

          https://przedszkole6.radomsko.pl/uploads/5e7b7ecb1068e/newses/296/content//1__.png

          https://przedszkole6.radomsko.pl/uploads/5e7b7ecb1068e/newses/296/content//1________.png

          https://przedszkole6.radomsko.pl/uploads/5e7b7ecb1068e/newses/296/content//1_________.png

           

          Poniedziałek 29.03.2021 - Wybieramy się w podróż dookoła świata.

          Rekwizyty podróżnika: czapka i lornetka – praca techniczna.

          Do wykonania pracy potrzebne będą:
          - gazety, 
          - dwie rolki po papierze toaletowym,
          - kolorowy papier,
          - sznurek,
          - klej,
          - nożyczki

          Dziecko wykonuje rekwizyty według instrukcji rodzica – prostą czapkę z gazety i lornetkę (dziecko skleja ze sobą dwie rolki po papierze toaletowym, okleja papierem kolorowym, rodzic pomaga mu przymocować sznurek do zawieszenia lornetki na szyi). Czapka i lornetka będą potrzebne podczas kolejnych zajęć.

          Budowle z klocków – zabawa konstrukcyjna.
          Rodzic zachęca dziecko do budowania budowli, które miało okazję oglądać podczas różnych podróży z rodzicami.

          Podróżnik, kto to taki? – burza mózgów.

          Dziecko próbuje wytłumaczyć, kim jest podróżnik, dlaczego podróżuje, czy podróże są łatwe i bezpieczne, jakimi cechami charakteru musi się wyróżniać podróżnik, jakim środkiem lokomocji
          może podróżować. Rodzic naprowadza dziecko pytaniami, jeśli to konieczne, i zapisuje odpowiedzi
          na arkuszu papieru.

          Krótki film o znanych podróżnikach 

          Wyprawa statkiem – opowieść ruchowa. Do zabawy zaproście wszystkich domowników, będą również potrzebne wcześniej przygotowane czapki i lornetki.

          Rodzic jest kapitanem statku, domownicy są marynarzami, na głowach mają czapki z gazet, na szyjach
          – lornetki (rekwizyty wykonane wcześniej). Domownicy stoją w rozsypce na dywanie. Przed rozpoczęciem prowadzący wyjaśnia terminy używane w zabawie:
          „prawa burta”, „lewa burta”, „dziób”, „rufa”.
          Rodzic opowiada o rejsie, domownicy wykonują polecenia, wydają odpowiednie odgłosy oraz mimiką
          i gestami przedstawiają emocje związane z konkretną sytuacją:
          Na morzu widać statek, którym płyną podróżnicy, wyruszyli oni na poszukiwanie skarbów. Statek płynie cicho po falach, woda szumi delikatnie.
          Uwaga, delfiny za burtą! Marynarze na prawą burtę (domownicy przechodzą szybko na prawą stronę sali), na lewą burtę, na dziób, na rufę (domownicy przechodzą i obserwują przez lornetki pływające delfiny, rodzic zachęca domowników do przedstawienia emocji na widok zwierzęcia, np. zaciekawienia, radości). Wiatr się wzmaga, jest coraz silniejszy. Trzymamy się, by nie wypaść za burtę, statek kołysze się mocniej na falach (domownicy naśladują głośne podmuchy wiatru i kołysanie statkiem, rodzic zachęca domowników do przedstawienia emocji, np. strachu). Pogoda się poprawia, wiatr
          rozgonił chmury, świeci słońce. Uwaga, ląd na horyzoncie!
          (rodzic zachęca dzieci do przedstawienia emocji, np. radości, szczęścia, dzieci obserwują ląd na horyzoncie przez lornetki). Statek powoli dopływa do brzegu. Marynarze z kapitanem schodzą ze statku, przeciągają się i postanawiają zwiedzić ląd. Znajdują skarb (domownicy okazują emocje związane ze znalezieniem skarbu, np. zaskoczenie, zaciekawienie, radość).
          Próbują odgadnąć, co jest w środku. Do kogo może należeć skrzynia?. Na koniec domownicy naśladują wykonywanie wyimaginowanym aparatem zdjęcia miejsca, do którego dopłynęły (zatrzymane w kadrze).

          Pakujemy plecak podróżnika – zabawa dydaktyczna.
          Do zabawy potrzebne będą: 
          - kuferek ze skarbem,
          - akcesoria dla podróżnika (np. mapa, kompas, lupa, lornetka, latarka, zapałki, scyzoryk, aparat fotograficzny) oraz inne przedmioty lub zabawki

          Dziecko siedzi na dywanie. Na środku znajduje się znaleziona skrzynia skarbów, w której znajdują się przedmioty niezbędne w wyposażeniu podróżnika (np. mapa, kompas, lupa, lornetka, latarka, zapałki, scyzoryk, aparat fotograficzny) oraz inne przedmioty lub zabawki. Zadaniem dziecka jest wybranie przedmiotów, które mogą przydać się w podróży, i uzasadnienie swojego wyboru (np. zapałki – do rozpalenia ogniska; mapa – do wyznaczania kierunku podróży). Rodzic zwraca uwagę, że podróżnik często używa aparatu fotograficznego, by utrwalić odwiedzane miejsca na zdjęciach. Dziecko również będzie podczas zajęć bawić się w fotografowanie. Na koniec odpowiada na pytanie:
          - Jakie inne przedmioty, których nie ma na dywanie, powinien zabrać podróżnik?.

          Przejście przez rzekę – zabawa z elementem równowagi.
          Domownicy stoją przy ścianie w końcu pokoju, każdy na jednym krążku, w dłoniach trzymając drugi. Kładą przed sobą na podłodze trzymany w rękach krążek i stają na nim. Krążek, który został z tyłu, przekładają przed siebie i wchodzą na niego, posuwając się w ten sposób do przodu. Zadaniem domowników jest dojście w ten sposób do przeciwległej ściany bez dotykania podłogi. Zabawę można prowadzić również w formie rywalizacji – kto szybciej przejdzie przez „rzekę”.

          Plecaki – zabawa edukacyjna z kartą pracy. KSIĄŻECZKI STRONA 32

          Dziecko koloruje plecaki podróżników według instrukcji, otaczają odpowiednimi kolorami przedmioty
          niezbędne w podróży do ciepłych i zimnych krajów. Zadanie dodatkowe to odpowiedź na pytanie,
          które przedmioty mogą przydać się jednemu i drugiemu podróżnikowi i dlaczego.

          Rodzinna wycieczka – opowieść inscenizowana ruchem.

          Rodzic jest kierowcą, domownicy przyjmują role pasażerów. Wszyscy siedzą na dywanie w siadzie skrzyżnym. Domownicy trzymają ręce z tyłu i wyłącznie tułowiem wykonują polecenia rodzica, który mówi:
          Ruszamy na wycieczkę. (wychylają tułów do tyłu i powrót)
          Jedziemy prosto. (prostują tułów)
          Skręcamy. (odchylają tułów w bok – można dopowiedzieć: w prawo, w lewo)
          Jedziemy prosto. (prostują tułów)
          Hamujemy, zwalniamy. (wychylają tułów lekko do przodu)
          Dwa zakręty. (odchylają tułów w prawo i w lewo)
          Jedziemy prosto. (prostują tułów)
          Dojechaliśmy, hamowanie. (mocno pochylają tułów do przodu)

          Skrzynia skarbów - karta pracy

          Znajdź i policz wskazane elementy a następnie  w kwadratach narysuj tyle kropekm ile jest tych elementów. Jeżeli dzieci potrafią zapisać wynik cyfrowy mogą wpisać cyfrę. 

          znajdz_i_policz.docx
           

          Piątek 26.03.2021 - Wielkanocny stół

          „Układanie zdań z wyrazem...” – zabawa dydaktyczna.
          Rodzic podaje wyraz, np. jajko. Domownicy po kolei układają zdanie z tym wyrazem. Zdania
          nie mogą się powtarzać. Rodzic obserwuje domowników i jeżeli widzi, że nie mają pomysłów,
          podaje następny wyraz. Wyrazy powinny być tematycznie związane z Wielkanocą.

          "Wielkanocny stół" – uważne słuchanie wiersza E. Skarżyńskiej.

          Nasz stół wielkanocny
          haftowany w kwiaty.
          W borówkowej zieleni
          listeczków skrzydlatych.
          Lukrowana baba
          rozpycha się na nim,
          a przy babie –
          mazurek w owoce przybrany.
          Palmy – pachną jak łąka
          w samym środku lata.
          Siada mama przy stole,
          a przy mamie – tata.
          I my.

          Wiosna na nas
          zza firanki zerka,
          a pstrokate pisanki
          chcą tańczyć oberka. (...)

          Rozmowa dotycząca treści wiersza.
          Rodzic zadaje następujące pytania:
          - Jak wyglądał wielkanocny stół?;
          - Co stało na tym stole?;
          - Kto przy nim usiadł?;
          - Kto pamięta, jakie nazwy utworów muzycznych były wymienione w wierszu? (oberek oraz mazurek
          jako nazwa ciasta i nazwa utworu muzycznego);
          - Jak myślicie, jak będzie wyglądał wasz stół wielkanocny?.
           

           

          „Przy wielkanocnym stole” – praca z ilustracją jako uzupełnienie rozmowy inspirowanej wierszem. Oglądanie wielkanocnego stołu, podawanie nazw potraw i symboli świątecznych, opowiadanie o sposobie obchodzenia świąt we własnych domach.

          Śniadanie Wielkanocne w Falmierowie | Tętno Regionu. Wiadomości pilskie, z rejonu pilskiego

          „Szukamy pisanek” – zabawa słuchowo-ruchowa.
          Rodzic wybiera jednego domownika, który wychodzi za drzwi. Wśród pozostałych wskazuje troje, które są pisankami i mówią cały czas: pi, pi, dopóki nie będą rozpoznane przez osobę szukającą.
          Wszyscy domownicy w kole klęczą, są skuleni, usta mają zakryte dłońmi. Zabawa trwa do momentu, w którym zostaną odszukane wszystkie pisanki.

          „Polowanie na głoski” – zabawa słuchowa. Wysłuchiwanie głosek w wyrazie.
          Rodzic podaje głoskę, na którą będą polować domownicy. Umawia się z domownikami, że jeśli usłyszą wyraz z podaną głoską, muszą np. klasnąć, stanąć na baczność. Następnie rodzic wypowiada różne wyrazy. Jeżeli domownicy usłyszą podaną głoskę, sygnalizują to umówionym znakiem.

          "Śmigus Dyngus" - zapoznanie z nazwą i tradycją lanego poniedziałku.


          „Kurczaczek” – praca plastyczna.
          Dziecko wykonuje kurczaczka, np. z płatków kosmetycznych, wacików, wełny. Praca według wzoru i instrukcji słownej rodzica.

          Czwartek 25.03.2021 - Co się kryje w święconce?


          „Zimne jajko, gorące jajko” - zabawa integracyjna
          Podawanie w kręgu – z rąk do rąk „jajka” tak, jakby było:
          - zimne,
          - gorące,
          - kruche,
          - ciężkie,
          - tykające.

          „Siedem pisanek” – rymowanka A. Olędzkiej.
          Dziecko na plecach domownika wykonuje masażyk do tekstu rymowanki.

          Pierwsza pisanka jest cała w kropeczki – rysujemy kropeczki
          Druga pisanka w krótkie paseczki – rysujemy paseczki
          Na trzeciej pisance same szlaczki – rysujemy szlaczki
          Na czwartej pisance wesołe kurczaczki – rysujemy dzioby kurczaków
          Na piątej pisance zajączek się śmieje – rysujemy uszy zająca
          Na szóstej pisance słonko mocno grzeje – rysujemy słonko
          Siódma pisanka ma trójkątów bez liku – rysujemy trójkąty
          Ile pisanek jest w moim koszyku? – szczypiemy pod boczki

          „Czy pamiętasz” – rozmowa.
          Rodzic jeszcze raz czyta rymowankę, a dziecko mówi jakie wzorki były na pisankach.

          „Niedługo Wielkanoc” – zabawy i ćwiczenia poranne 
          „Zmień kierunek” – Domownicy maszerują po obwodzie koła, na sygnał gwizdka zmieniają kierunek marszu.
          „Gdzie jest kura?” – Rodzic trzyma w dłoni emblemat kury. Domownicy – kurczaki poruszają się swobodnie po sali obserwując, gdzie jest rodzic. Gdy zobaczą kurę podniesioną do góry – gromadzą się wokół rodzica.
          „Zbieraj jajka” – na dywanie leżą papierowe sylwety jajek. Domownicy poruszają się po sali w sposób zaproponowany przez rodzica, na sygnał „zbieraj jajka” – domownicy podnoszą wskazaną przez rodzica liczbę jajek.
          „Chora nóżka” – Domownicy biegają po pokoju przy dźwiękach muzyki, na hasło „chora nóżka”, poruszają się podskokami na jednej nodze.

          "Co włożysz do koszyczka" - omówienie tradycji obchodzenia Wielkiej Soboty, poszerzanie słownika, doskonalenie analizy i syntezy słuchowej, zapoznanie z symboliką potraw w święconce.

          Rodzic pyta dziecko co zabiera do kościoła w Wielką Sobotę. Kładzie przed dzieckiem koszyczek oraz rózne potrawy, wśród których znajduje się siedem pokarmów, które powinny sie znależć w koszyczku (chleb, jajko, ser, wędlina, chrzan, ciasto, sól). Dziecko podaje nazwy wszystkich produktów oraz włożyć do koszyczka tylko te, które powinny znaleźć się w święconce. Dziecko mówi głośno nazwę produktu i dzieli ją na sylaby (jeżeli potrafi może podać na jaką głoskę rozpoczyna się dane słowo).

          Rodzic krótko wyjaśnia znaczenie poszczególnych potraw w koszyczku:

          - chleb - symbolizuje ciało Pana Jezusa, a także dobrobyt
          - jajko - to symbol życia i zwycięstwa nad śmiercią, podielenie się jajkiem miało umacniać więzi rodzinne
          - wędlina - miała zapewnić płodność i zdrowie
          - sól - to symbol oczyszczenia, miała chronić przd złem
          - ser - ma zapewnić rozwój stada zwierząt domowych
          - ciasto (babka) - symbolizuje umiejętności i doskonałość

          "Zwyczaje wielkanocne" - krótka prezentacja

          "Zbieramy pisanki" - zabawa matematyczno - ruchowa z elementem pantomimy.

          Do zabawy potrzebne będą
          - kolorowe pisanki wycięte z papieru
          - kartka papieru ksero i mazak

          Rodzic rozrzuca po podłodze kolorowe pisanki wycięte z papieru. Na jego hasło: Zbieramy jajka! domownicy jak najszybciej zbierają jajka. Po ich zebraniu rodzic na kartce zapisuje cyfrę od 1 do 8 i pokazuje ją domownikom. Zadaniem domowników jest odczytanie cyfry i przeliczenie, ile zebrali jajek. Natępnie za pomocą mimiki i gestów okazuja swoje zadowolenie lib niezadowolenie w zależności od tego, czy udało im się zebrać więcej czy mniej jajek, niż wskazuje cyfra zapisana na kartce przez rodzica. Zabawę powtarzamy kilkukrotnie.

           

          Środa 24.03.2021 - Wielkanocne baby

          „Zgadnij, co pokazuję” – zabawa dramowa z wykorzystaniem pacynek.
          Domownicy dobierają się w pary. Rodzic podpowiada parze, jaką scenkę ma odegrać za pomocą pacynek. Może dać kilka wskazówek. Wszystkie pary przygotowują się, a następęnie po kolei odgrywają swoje scenki. Pozostali domownicy mają zadanie odgadnąć sens scenki, np.: U lekarza; W sklepie; U krawcowej; U dentysty

          „Wielkanocne zajączki” – zabawa ruchowa.
          Domownicy ustawiają się w szeregu przodem do rodzica. Przyjmują pozycję przysiadu podpartego. Rodzic staje kilka metrów przed szeregiem i włącza dowolną, skoczną muzykę. Domownicy skaczą przy akompaniamencie w stronę rodzica w przysiadzie podpartym, naśladując skoki zajęcy. Kiedy muzyka ustaje, domownicy zatrzymują się i nie wykonują żadnych ruchów. Po ponownym włączeniu muzyki domownicy dalej skaczą w stronę rodzica.

          Wysłuchanie wiersza "Wielkanoc" Doroty Gellner i rozmowa dotycząca jego treści

          Obudziły się pisanki
          Wielkanocnym rankiem
          I wołają
          Patrzcie – tu na stole
          Same niespodzianki!
          Bazie srebrno – białe
          I baranek mały.
          Ten baranek ma talerzyk
          Skubie z niego owies świeży
          A baby pękate
          W cukrowych fartuchach
          Śmieją się wesoło
          Od ucha do ucha.

          Rozmowa na temat wiersza. Rodzic pyta:
          - Kto występował w wierszu?;
          - Jakie niespodzianki kryły się na wielkanocnym stole?;
          - Co robił baranek?;
          - Co robiły baby wielkanocne?.
           

          "Małe – duże jajo kurze" – zabawa muzyczno-ruchowa.  
          Dziecko naśladuje ruchy rodzica, dostosowują się do tempa.
          Małe – duże                    Na słowo: „małe” – ręce blisko siebie; „duże” – ręce rozłożone.
          jajo kurze,                       Rysowanie w powietrzu obiema rękami jajka.
          jajo kurze,
          jajo kurze.
          Duże – małe,                   Na słowo: „duże” – ręce rozłożone; „małe” – ręce blisko siebie.
          doskonałe,                       Klepanie się ręką po brzuszku.
          doskonałe,
          mniam.                              Klaśnięcie w dłonie

          "Zagadki Wielkanocne" - rozwiązywanie krótkich zagadek.

          "Kolorowe pisanki" - karta pracy - wytnij kolorowe pisanki po lini prostej a nastepnie dobierz je w pary i przyklej na kartce.

          easter-ff-egg-match-ilovepdf-compressed.pdf


          "Pisanka" - karta pracy- dokończ rysować pisankę według wzoru tak aby była symetryczna.

          https://kwiecien.academy/wielkanoc-karty-pracy-zestaw-1/


          .Wtorek 23.03.2021 - Wielkanocne tradycje

          „Co to jest tradycja?” – rozmowa na temat wielkanocnych zwyczajów.
          Rodzic zadaje dziecku pytanie: Co to jest tradycja?. Dziecko wypowiada się. Rodzic pomaga w wyjaśnieniu pojęcia tradycji (zasady postępowania, poglądy, wiadomości przekazywane z pokolenia na pokolenie, np. tradycje rodzinne, narodowe, regionalne). Rodzic tłumaczy, że w różnych regionach Polski są różne tradycje związane z obchodzeniem Świąt Wielkanocnych.

          „Śląska tradycja” – przedstawienie regionu Polski – Śląsk.
          Na Śląsku do dziś jest znany zwyczaj chodzenia z gaiczkiem. Dawniej gaik był obnoszony po wsi przez dorosłe dziewczęta, obecnie małe dziewczynki stroją zieloną gałąź choiny w długie wstążki, kolorowe piórka, papierowe barwne kwiaty i w uroczystym wiosennym korowodzie chodzą ze śpiewem po wsi, od domu do domu. Zwykle ten wiosenny orszak jest przyjmowany gościnnie, a za życzenia gospodarze odpłacają się poczęstunkiem. Wiosenny zwyczaj obnoszenia gaiczka jest znany także (z pewnymi odmianami) w wielu innych regionach Polski.

          „Gdzie leży...” – praca z mapą.
          Wyszukiwanie na mapie Polski: swojej miejscowości, Łowicza, Katowic (jako stolicy Śląska), Zakopanego. Mierzenie sznurkiem odległości między miejscowościami.

          "Wyścig z pisankami” – zabawa ruchowa.
          Do zabawy zaproście wszystkich domowników. Ustawcie się w dwóch rzędach, każda osoba ma na łyżce piłeczkę (jajko). Zadaniem jest dobiec do wyznaczonego miejsca i wrócić, podać łyżkę z piłeczką następnemu uczestnikowi zabawy. Wygrywa ten rząd, z którego wszyscy pokonają trasę pierwsi, nie upuszczając piłki.

          „Gra w zielone” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
          Dziecko maszeruje, podskakuje bądź biega po sali w zależności od rytmu podawanego przez rodzica. Podczas przerwy w akompaniamencie rodzic głośno podaje nazwę ustalonego wcześniej koloru, np. Zielony!, wówczas dziecko musi odszukać podany kolor w domu i dotknąć go. Zabawa jest powtarzana kilka razy. Jeżeli rodzic poda nazwę innego koloru, dziecko stoi prosto w bezruchu. 

          "Pisanka" - karta pracy - rysuj po śladzie szlaczki aby ozdobić pisankę.

          szlaczki-pisanki-01.pdf

           

          "Wielkanoc" - karta pracy - pokoloruj według ustalonego kodu

          https://mirameyaprenderas.wordpress.com/juegos-de-atencion/coloreamos-por-numeros/#jp-carousel-1901

          Poniedziałek 22.03.2021 - Wielkanoc za pasem

          Zestaw ćwiczeń porannych "Wielkanocna gimnastyka"

          "Koło gimastyczne" - dzieci razem z domownikami stoja w kręgu i wspólnie wykonują ćwiczenia, np. 10 przysiadów, 10 wysokich podskoków, 10 pajacyków, 10 skłonów itp. Ważne aby przy każdym wykonaniu ćwiczenia dziecko głośno przeliczało od 1 do 10.

          "Chodzi lisek koło drogi" - tradycyjna zabawa w kole. Dziecko wraz z domownikami, siedzi na dywanie w siadzie skrzyżnym, tak aby ich kolana się stykały, jeden z uczestników zabawy (lisek) chodzi na zewnątrz koła, pozostali mówią rymowankę :

          Chodzi lisek koło drogi,
          nie ma płaszcza, jest ubogi.
          Kogo łapka przyodzieje,
          ten się nawet nie spodzieje.
          "Lisek" dotyka głowy jednego z domowników i zaczyna uciekać, po obwodzie koła. Dptknięty domownik próbuje go złapać, a "lis" stara się zając miejsce tej ososby. Jeśli zostanie złapany, ponownie jest lisem, jeśli uda mu się zająć miejsce domownika, który go gonił, to ten domownik odgrywa rolę liska.

          "Pisanki" - zabawa w parach. Dziecko udaje jajko - "zamyka się" tworząc kulę, druga osoba próbuje ostrożnie je otworzyć (może np. łaskotać). Po otwarciu następuje zamiana ról.

          "Zajączki, pisanki, kurczęta, baranki" - poszukiwanie ukrytych w domu przedmiotów kojarzących się z Wielkanocą, zabawa fabularyzowana.

          Rodzic chowa w domu przedmioty lub zdjecia, obrazki kojarzące się z Wielkanocą (jajka, kurczaczka, baranka, palmę wielkanocną, bukszpań, itp.) Dzieko szuka ukrytych przedmiotów. Przynosi je na środek dywanu. Omawia z rodzicem to co jest na obrazkach. Rodzic włącza dowolną muzykę. Na przerwę w muzyce dziecko zamienia się w kurcaczka, baranka, pisanki, zajączki - do każdej postaci dziecko wymyśla inny ruch. 

          "Wielkanoc kojarzy mi sie z ..." - kończenie zdania. Rodzic bierze do ręki drewniane, plastkowe jajko i zaczyna zdanie : Wielkanoc kojarzy mi się z  ... i przekazuje jajko kolejnemu  domownikowi siedzącemu po prawej stronie. Ta osoba kończy zdanie i podaje jajko kojejnemu domownikowi.

          "Moje święta" - rozmowa na temat Wielkanocy inspirowana doświadczeniem dzieci.
          Przykładowe pytania:

          - Z kim spędasz święta?

          - Jak się przygotowujecie do Wielkanocy?

          - Jakie znacie potrawy związane z tymi świętami?

          - Co lubicie w Wielkanocy?

          - Czego nie lubicie ? 

          Nauka piosenki "Pisanki, pisanki"

          "Palmy wielkanocne" - omawiane wyglądu palm wielkanocnych oraz tradycji ludowych związanych z ich święceniem. 

          -  Niedziela palmowa została ustanowiona na pamiątke wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. Na powiatanie ludzie machali gałążkami z drzewa palmowego.

          - Niedziela Palmowa była naywana "Kwietną " lub "Wierzbową", bo w Polsce gałązki palmowe zastępowano gałązkami wierzby, przystrajano je kwiatami, bukszpanem, wstążkami.

          - Największe palmy wykonuje się na krupiach we wski Łyse (mają kilka metrów wysokości)

          - Palmy mają chronić ludzi i domy przed chorobami i złem (tradycyjnie trzyma się je w domu do następnego roku).

          - Poświęconą palmą dotykano kiedyś domowników, a w szczególności dzieci, aby były posłuszne i zdrowe.

          Palma Wielkanocna Palmy Wielkanocne Palemki 50 Cm - Opinie i atrakcyjne ceny na Ceneo.pl

          Palmy Wielkanocne - Kup teraz za: 10,00 zł - Lublin - Allegro Lokalnie

          Zapraszamy po PALMY WIELKANOCNE – Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Pszczynie

          Palma Wielkanocna Palmy Wielkanocne - Kup teraz za: 69,00 zł - Trzemosna - Allegro Lokalnie

           

          "Łatwe kwiaty do palmy wielkanocnej" - jeżeli macie czas i chęci zapraszam do wykonania własnej palmy wielkanocnej.
          Poniżej filmik w jaki sposób wykonać proste kwiaty z papieru.

          "Taniec na jajkach" -  zabawa taneczna

          Domownicy dobierają się w pary, następnie tańczą przy dowowlnej muzyce na dużych jajkach wyciętych z szarego papieru, uważając, aby nie zejść na podłogę.

          "Wielkanocne karty pracy" - poniżej kilka ciekawych kart pracy dla chętnych dzieci.

           

          https://www.nauczycielskiezacisze.pl/2019/04/wielkanoc-karty-pracy-pisanki.html

           

          Piątek 19.03.2021 - Odkrywamy tajemnice przyrody

          „A” jak…. – gra dydaktyczna doskonaląca analizę i syntezę słuchową wyrazów.

          Do zabawy potrzebne będą: koszyk, kartoniki z literami.

          Rodzic wkłada do koszyka kartoniki z literami. Dziecko losuje litery, odczytuje je (jeżeli jeszcze nie rozpoznaje liter to rodzic odczytuje literę na głos) i podaje słowo rozpoczynające się odpowiednią głoską. Po podaniu wyrazu kartoniki wracają do koszyka.
          Jeśli litera się powtórzy, dziecko maja za zadanie wymyślić inne słowo niż już podane.

          „H” jak helikopter – ćwiczenia grafomotoryczne.
          Zadaniem dzieci jest pokolorować wszystkie obrazki zaczynające się na literę h oraz zaznaczyć w kółeczko wszyskie literki h w wyrazach.

          Litera_H.docx

          Zestaw ćwiczeń porannych „Wiosenna gimnastyka”
          Powitanie ciała – zabawa integracyjna. Dzieci tańczą indywidualnie w rytm muzyki. Do ruchu włącza się całe ciało. Kolejno tańczą: ręce, głowa, ramiona, tułów. Gdy muzyka ucichnie, np. czoło „wita się” z kolanem, nos „wita się” z dłonią.
          Kwiaty rosną – zabawa naśladowcza. Dziecko naśladuje kwiaty: przysiad podparty – „kwiaty
          zwiędły”, powolny wyprost do wspięcia na palce – „kwiaty rosną po deszczu”.
          Ptaki w gniazdach – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko siedzi na gazetach. Na sygnał (uderzenie w tamburyn, klaśnięcie bądź tupnięcie) biegnie w różnych kierunkach, naśladując lot ptaków. Na hasło: Ptaki do gniazd! – dziecko wraca, okrąża „gniazda” i siada.
          Ćwiczenia uspokajające. Marsz zwykły i we wspięciu, marsz na zewnętrznych i wewnętrznych krawędziach stóp. Podczas marszu dziecko słucha piosenkę „Maszeruje wiosna”.

          Piosenka "Maszeruje wiosna" 

          Ptasi tropiciele – zabawy badawcze i dydaktyczne.

          Do zabawy potrzebne będą różnego rodzaju jaka kurze, przepiórcze itp.

          Na podłodze są przyklejone papierowe tropy ptaków. Zadaniem dziecka jest odszukanie ukrytego gniazda, a w nim jajka. Po odnalezieniu gniazda dziecko siada na dywanie. Ogląda
          jajko, potrząsa nim, rozbija na talerzyk. Poznaje jego budowę: białko, żółtko, skorupka.
          Rodzic pokazuje dzieciom jajka pochodzące od różnych ptaków: kury, przepiórki, gęsi, jeśli to możliwe – strusia. Dziecko zwraca uwagę na różnice: wielkość, kolor, waga oraz podobieństwa: wszystkie jajka są tak samo zbudowane.
          • Zabawa badawcza:
          Dziecko umieszcza jajka w szklance z wodą, obserwuje pęcherzyki powietrza na skorupce jajka i dochodzi do wniosku, że przez skorupkę do zarodka dostaje się powietrze.
          • Burza mózgów – swobodne wypowiedzi dzieci, szukanie odpowiedzi na pytania:
          – Czy ze wszystkich jajek wykluje się pisklę? (z tych, w których jest zarodek)
          – Jakie warunki musi mieć jajko, żeby wykluło się pisklę? (ciepło)
          – Czym żywi się zarodek w jajku? (w jajku są zapasy pokarmu – żółtko)
          – Do czego służy białko? (chroni zarodek przed wstrząsami)
          – Czy zarodek w jajku oddycha?
          • Co się dzieje z ptakami, gdy wyklują się z jajek? – swobodne wypowiedzi dzieci.
          Przykładowe odpowiedzi: rosną, uczą się latać, dorastają, zakładają swoje rodziny
          i gniazda, wysiadują pisklęta, opiekują się potomstwem.

          Do gniazd – zabawa ruchowa ćwicząca refleks.

          Dziecko siedzi na gazecie (gniazda). Na sygnał wybiega z „gniazd” w różnych kierunkach i naśladuje lot ptaków. Na hasło: Do gniazd! – „leci” na swoje miejsca, okrąża je i siada. 

           

          Do gniazd - labirynt 

          https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/01/PTAKII5.jpg

          PTAKII5.jpg (778×1104)